-
मिजास – MIJAAS
होऊ नको कधी तू आता उदास मित्रामाझी दुकानदारी आहे झकास मित्रा मी ना हरायची रे ना अंत मम गझलचामिथ्यात्व अंतरीचे करते खलास आता मी रोख ठोक देते नाही उधार काहीफुलण्यास वाव देते दबल्या मनास मित्रा साचून राहिलेले ओकून टाक झटकनउपसून टाक आतिल पुरती भडास मित्रा लाचार होत नाही पण जाणते स्वधर्मा म्हणुनीच व्हेल मासा माझ्या…
-
मध्यरात्री – MADHYARAATREE
आयुष्य तेच नाही हे ही खरेच आहे आहे तसेच काही हे ही खरेच आहे पंख्यास एक पाते कुरकूर ना तरीही वारा बळेच वाही हे ही खरेच आहे आवळु नको खिळ्याला ठोकून बसव त्याला त्याच्यात पेच नाही हे ही खरेच आहे अवसेस मध्यरात्री मजला धरा म्हणाली अंधार वेच राही हे ही खरेच आहे हातात येत नाही…
-
बरसो सावन -BARASO SAAVAN
बरसो सावन झूमके ना बैठों तुम रूठके सावन भादो सांवले लगे लहरने घूमके क्या कहती ये मोरनी नाचो सब दुःख भूलके मिलने आये आपसे बहते झरने दूरके बिजुरी बोले पेड़से ना देखो यूँ घूरके मरगट्ठोंकी शान है शेर जयसिंगपूरके सुनो ‘सुनेत्रा’ बात ये ले लो सब गुण फूलके ग़ज़ल मात्रावृत्त (मात्रा १३)
-
HOURS (अवर्स, तास)
One, two, three, four, five once I killed cockroach alive Six, seven, eight, nine, ten Lion went into the den Eleven, twelve, thirteen, fourteen Tiger’s sight is very very keen Fifteen, sixteen, seventeen, eighteen Teen age not ends with nineteen Twenty, twenty one, twenty two, twenty three, Twenty four hours flying free ENGLISH POETRY
-
पान कोरे – PAAN KORE
पुन्हा पान कोरे कसे आज सुंदर कळ्यांचे फुलांचे खुले राज सुंदर फुलावी खुलावी नव्हाळी उषेची उन्हाने दवाचे नवे साज सुंदर गुलाबी रुपेरी हवा सागरीही तिची मी समुद्री निळी गाज सुंदर जशी बोट नादात कंपात चाले तसे अंतरात्म्यात आवाज सुंदर तुला आठवोनी धुके मुक्त विरुनी सुनेत्रात माझ्या उभे ताज सुंदर लगावली – लगागा/ लगागा/ लगागा/ लगागा/…
-
“ती” – “TEE”
मी पुण्याची शान आहे संस्कृतीचे पान आहे मी सुगंधी केवड्याचे प्रकृतीचे रान आहे मी तुझ्या सच्च्या सुखांनी दाटलेले गान आहे ऐकण्या गाणे तुझे मी तानसेनी कान आहे लेक माझा सावळा अन लेक गोरीपान आहे मी भुकेल्या मूक जीवा वाढलेले पान आहे स्वच्छ त्या हिरव्या चहाच्या मी कपाचा कान आहे केरळातिल श्यामसुंदर मी गुरूहुन सान आहे…
-
आभाळ – AABHAAL
मातीत मळून आलंय आभाळ भरून आलंय आभाळ ढगास ओढत वीजेस धरून आलंय वीजेस धुमार सौरभ अर्पून सजून आलंय रंगीत फुग्यास कोंडत वायूस चिरून आलंय पुत्रात चिराग दीपक कन्येत लवून आलंय हर्षात भ्रमात नाचत वातात झुलून आलंय चष्म्यास स्वतःच फोडत इगोत जळून आलंय पुष्पात सुगंध चंदन रूपात खुलून आलंय स्थापून जिनास शांतित ब्रम्हास वरून आलंय दारात…