हायहिल्स ती घालुन तेव्हां चालायाची टेचातं कधी न गजरा आणि फुलांना माळायाची केसातं ऐकत राही प्रश्न जरी ती उत्तर देई मौनातं नयन झुकवुनी भल्याभल्यांना पाडायाची पेचातं गर्द दुपट्टा सावरीत कधि पायघोळ ती मॅक्सीतं नित्य लपेटुन मोहक साडी भिजे श्रावणी मेघातं रंग सावळा खुलवण्यास ती क्रीम लावुनी गालांसं गुलबक्षीसम अधर मुडपिता वीज सळसळे देहातं भाग न…

कुरूप खुळचट, बदकांमध्ये, हंस खरा आगळा कंस शकूनी, जैसा मामा, किती मूर्ख बावळा शुभ्र घनाला, इतुकी घाई, जाण्याची स्वर्गात धो धो बरसुन, मोक्ष मिळवितो, कृष्ण मेघ सावळा जैसे द्यावे,  तैसे मिळते, ठाउक तरी कोणी घेय कोहळा, कोणाकडुनी, देत तुरट आवळा कोकिळ गातो, दडून गाणे, आंब्याच्या पर्णात फांदीवरती बसून डोले, पोपट अन कावळा भक्ष्य मिळविण्या, कीटक…

तरुणाईचा पहिला थांबा वय चवदा की सोळागं बाराचा की दहा ग्रामचा खरा कोणता तोळागं तारेवरती अधांतरी तू चालतेस बघ तोऱ्यातं पुरे ताणणे तुटेन आता प्राण जाहला गोळागं कटिवर घागर घेउन जेंव्हा पाय टाकिशी पाण्यातं मस्त झुळझुळे रेशिम-हिरवा नऊवारिचा घोळागं किती खिळखिळे करशिल मजला चूक चुकचुके वेडातं नाव शोभते कुठलेही तिज खिळा चुका स्क्रू मोळागं नको…

कुणी कुणावर प्रयोग करिती स्वार्थ साधण्यासाठी स्वार्थातच परमार्थ पाहती टोक गाठण्यासाठी प्रात्यक्षिक हे फक्त असावे जीवाला जपण्या बरे न पिळणे इतुके कोणा भोग भोगण्यासाठी शब्द आंधळे पाडत जाता चरे काळजाला संयम अपुला येतो कामी लेप लावण्यासाठी पाउलवाटा झाल्या दर्शक घाट चढायाला मार्ग बनविती स्पर्धक सारे फक्त धावण्यासाठी बाईपण मम मौन जाहले कुचकट शेऱ्यांनी फक्त एकदा…

स्त्री रत्नाचा ऐसा लौकिक कनक कोंदणी जैसा मौक्तिक लौकिक मौक्तिक असेल भौतिक बाल मनाला त्याचे कौतिक हृदय मंदिरी देव कैक पण शुद्धात्म्याचा थाट अलौकिक अंतरात जरी मूढ गूढता मृदू कुणाची वचने मौखिक विशुद्ध भक्ती ज्ञान देतसे अनुभूतीचा प्रत्यय मौलिक मात्रावृत्त(८+८ =१६ मात्रा)