-
काळ्या काळया – KAALHYAA KAALHYAA
काळ्या काळया विठोबाला दंडवत माझा काळया काळया उजेडाला गंडवत माझा नमस्कार हातांची दो घडी घालुनीया काळ्या काळया रखुमाईस बंडवत माझा मोक्ष मिळायाला केला सत्याचा प्रयोग काळ्या काळ्या कायेवरी भंडवत माझा जीव मौनी अभय होण्या भव्य राजवाडा काळ्या काळ्या शासकांना फंडवत माझा पाहतेय श्रद्धेने मी मूर्त रूप आत्मा काळया काळया पाषाणात खंडवत माझा गझल मात्रावृत्त (मात्रा…
-
नमिते – NAMITE
मी जे लिहिते त्यातुन सुंदर सारे निघते मी जे जपते त्यातुन सुंदर सारे निघते घास टाकुनी जात्यामध्ये भरून ओंजळ मी जे दळते त्यातुन सुंदर सारे निघते जीवांना रक्षाया अविरत सत्य जाणुनी मी जे रचते त्यातुन सुंदर सारे निघते गोष्टींमधुनी विचार शिवरुप मनी मुलांच्या मी जे भरते त्यातुन सुंदर सारे निघते ब्रह्मांडातिल अन सृष्टीतिल मम पिंडातिल…
-
विठ्ठल – VITHTHAL
सूर मुरलीचे निळ्याचे गुंजले रानात साऱ्या ताल तबल्याचे घनाचे रंगले रानात साऱ्या सावळ्या या विठ्ठलाचे रूप सुंदर भावलेले पाहुनी वेडावले जन नाचले रानात साऱ्या
-
ठिपके – THIPAKE
कुरणांवरती मेंढ्या फिरती ओढ्याकाठी गळ्यातल्या घंटा किणकिणती ओढ्याकाठी निळ्या पर्वती प्रभा पसरली उजळत माथे इवले इवले ठिपके चरती ओढ्याकाठी कुठे बैसला मेंढपाळ वाजवीत पावा मऊ घोंगडे खांद्यावरती ओढ्याकाठी गवतावर फुलपाखरे जांभळ्या पंखांची पंख झुलवुनी मजेत उडती ओढ्याकाठी खळाळते जल त्या तालावर वारा गाई काठावर मासोळ्या दिसती ओढ्याकाठी गझल मात्रावृत्त – (मात्रा २४)
-
शांतरसमय – SHAANT RAS MAY
बरसत्या धारांमधूनी नाद ऐकू येत आहे शांतरसमय सागरी लाटांमधूनी गाज ऐकत वात वाहे शांतरसमय चालली वारी पुढे ही रंगल्या भक्तांसवे या पंढरीला सोहळा भिजल्या मनांचा सावळा आषाढ पाहे शांतरसमय भावघन श्रद्धा म्हणोनी शब्दधन मी मुक्त सांडे लेखणीतुन बाग मग सारस्वतांची माझिया काव्यात नाहे शांतरसमय बांधुनी तालासुरांनी अक्षरे लय साधणारी गीत बनता बंदिशीतिल राग माझ्या अंतरी…
-
अहंता – AHANTAA
गढुळलेल्या दो नद्यांचे गोठले जल काव्य माझे वाहणारे जाहले जल कैक सुंदर भावनांचे अंबरी घन नाचता त्यातून बिजली सांडले जल ज्या अहंतेला स्वतःचे ना जरी भय त्या मदांवर मी खुषीने सोडले जल बंगला गाडी तुझी ती हाय क्षुल्लक त्याहुनी प्रिय आसवांचे वाटले जल आपला पाऊस असुनी वाटतो पर वाटुदे कोणास काही बोलले जल गझल अक्षरगणवृत्त…
-
स्तन्यदा – STANYADAA
पानजाळीतून पाहे, चंद्र तो आहे खराकी, बिंब पाण्यातिल खरे प्रश्न वेडे का पडावे, आजसुद्धा ते तसे तुज, शोध आता उत्तरे वेड वेडे लागले होते कुणाचे, पाहुनी डोळ्यात माझ्या, सांग रे मोकळे आभाळ होण्या, व्यक्त तू बरसून व्हावे, एवढे आहे पुरे वेड लावे वीज चपला, वादळांशी झुंजताना, फिरुन वेडे व्हावया ती विषारी वावटळ पण पांगल्यावर, वादळासह,…