-
दे पत्र सईचे – DE PATR SAEECHE
This is a parody poem (विडंबन) written on the original poem, ‘patraat lihuoo mee kaay tulaa( पत्रात लिहू मी काय तुला?). दे पत्र सईचे खास मला, घे काव्य तयातिल तूच फुला! शुक्र खराकी ध्रुव खरा रे? या भूमीचा खरा सखा रे? कुणास कळली किती धरा रे? प्रश्न घालतो पवन जला! अधरी माझ्या नाव उमलते नेत्रांमध्ये भाव…
-
माझ्या मनात चाफा – MAAZYAA MANAAT CHAAPHAA
In this poem the poetess says, Flower of my heart has bloomed and its fragrance is spreading everywhere. माझ्या मनात चाफा, उधळे खरा सुवास धावे सुसाट वारा, वाहे निळ्या नभात गाण्यास साथ देण्या वाद्ये कशास आता हातांसवे सुखाने, मी ओढणार भाता छेडून तार हृदयी, गातो मजेत वात चंडोल कोकिळेला, घालेल साद आता पाण्यातल्या खगांचा, रंगेल…
-
अजून माझ्या – AJOON MAAZYAA
This poem describes state of happy mind. Our mind becomes colourful like nature. Various colours in nature like pink, green, blue, violet, blakish, yellow, red, purple are described in this poem. अजून माझ्या मनी गुलाबी चाफा हिरवा दरवळतो रे आठवणींचा मोर निळा तो धवल धुक्यातुन अवतरतो रे गाभूळलेली चिंच तपकिरी दातावरती दात हुळहुळे जांभुळ भरले…
-
घाट – GHAAT
This poem is written in muktchhand. This poem describes various paths in our journey of life. Every person is free to choose his own path. निळा जांभळा डोंगर, शुभ्र शुभ्र शिखर! साद घालतय कधीपासून, आकाश गर्भाच्या तळातून! कितीकिती वाटा… आपल्याला वाटतात, वरती वरती जाणाऱ्या. झळाळणाऱ्या उडवणाऱ्या, चकवणाऱ्या, गोल गोल फिरवणाऱ्या; काही मऊ मखमली, काही काटेरी,…
-
नववर्ष येत आहे – NAV VARSH YET AAHE
In this poem, the poetess welcomes the new year. While poetess waits for the new year, she turns back for a moment and fills her eyes with the memories of the past year. She speaks about her resolve to protect trees and promises to be kind to everybody around her. While saying this, she also reminds us…
-
तीर्थंकर बाळासम – TIRTHANKAR BAALAASAM
In this poem the poetess says, ‘Jin-bimb is a symbol of pure soul. Tirthankars have pure soul. No other person is as beautiful as Tirthankar(तीर्थंकर).’ तीर्थंकर बाळासम सुंदर कुणी न तिन्ही जगती जिनबिंबाचे दर्शन घेण्या अधीर जन सुरपती रूप मनोहर तीन छत्रयुत आम्रतरूच्या तळी झळाळणारी सुवर्णकांती पद्मे चरणा तली चौसठ चवऱ्या निसर्गकन्या भवताली ढाळती वाणी शीतल…
-
कवितेच्या गावा जावे – KAVITECHYA GAVA JAVE
In this Ghazal(14 matras) there is a town of poems. In this town people speak in a language of poetry. They sing song of heart freely. Here we meet different animals and birds. In this town animals, birds, men and women have freedom of speech. कवितेच्या गावा जावे भरभरून द्यावे घ्यावे ओठास लावुनी पावा हृदयाचे…