पुन्हा पान कोरे कसे आज सुंदर कळ्यांचे फुलांचे खुले राज सुंदर फुलावी खुलावी नव्हाळी उषेची उन्हाने दवाचे नवे साज सुंदर गुलाबी रुपेरी हवा सागरीही तिची मी समुद्री निळी गाज सुंदर जशी बोट नादात कंपात चाले तसे अंतरात्म्यात आवाज सुंदर तुला आठवोनी धुके मुक्त विरुनी सुनेत्रात माझ्या उभे ताज सुंदर लगावली – लगागा/ लगागा/ लगागा/ लगागा/…

मी पुण्याची शान आहे संस्कृतीचे पान आहे मी सुगंधी केवड्याचे प्रकृतीचे रान आहे मी तुझ्या सच्च्या सुखांनी दाटलेले गान आहे ऐकण्या गाणे तुझे मी तानसेनी कान आहे लेक माझा सावळा अन लेक गोरीपान आहे मी भुकेल्या मूक जीवा वाढलेले पान आहे स्वच्छ त्या हिरव्या चहाच्या मी कपाचा कान आहे केरळातिल श्यामसुंदर मी गुरूहुन सान आहे…

मातीत मळून आलंय आभाळ भरून आलंय आभाळ ढगास ओढत वीजेस धरून आलंय वीजेस धुमार सौरभ अर्पून सजून आलंय रंगीत फुग्यास कोंडत वायूस चिरून आलंय पुत्रात चिराग दीपक कन्येत लवून आलंय हर्षात भ्रमात नाचत वातात झुलून आलंय चष्म्यास स्वतःच फोडत इगोत जळून आलंय पुष्पात सुगंध चंदन रूपात खुलून आलंय स्थापून जिनास शांतित ब्रम्हास वरून आलंय दारात…