काया शेजारी आत्म्याची कायेवरती रुसू नको मोक्षासाठी शरीर साधन काम सोडुनी बसू नको नको विसंबू दुसऱ्यावरती स्वतः स्वतःला घडवित जा रत्नत्रय झळकण्या अंतरी मिथ्यात्वाने फसू नको जगण्यावरती प्रेम करावे जगास मिथ्या म्हणू नये म्हणशिल जर का जगास मिथ्या जगती पुन्हा दिसू नको ओळखून शक्तीस आपुल्या जप तप कर्मे करत रहा चूक स्वतःची जया न कळते…

शौच म्हणा वा शुचिता मजला स्वच्छ राहूदे फक्त मला वक्रपणा जर ना सोडे मी शिक्षा व्हावी सक्त मला भरून प्याले ओतुन प्याले करण्यासाठी रिक्त मला अता व्हायचे भूमीसाठी कोसळणारा हस्त मला जरी भावते थट्टा तुजला धर्म शोध तू त्यात खरा मृदुता माझी माझ्यासंगे लागायाला शिस्त मला क्षमा माझिया लेखणीतली अविरत झरझर प्रेम झरे भिववित नाही…

श्रावण रमणी दीप शर्वरी दिवा लाविते श्रावण रमणी गोड गोजिरी दिवा लाविते पश्चिम सूर्याला वंदोनी हृदय मंदिरी श्रावण रमणी पीत पावरी दिवा लाविते अंधारे अंगण उजळाया तिन्हीसांजेस श्रावण रमणी वधू लाजरी दिवा लाविते हळदीकुंकू रेखुन भाळी तुळशीपाशी श्रावण रमणी प्रिया बावरी दिवा लाविते इंद्रधनूवर झोके घेउन दमल्यावरती श्रावण रमणी गझल नाचरी दिवा लाविते

तरही तरिही तरली तरली गझलियतीने चढली तरली माझी तरही लाख गुणाची जरी तरकली टिकली तरली उले आणखी मिसरे सानी गुंफुन तरही बनली तरली फुले पाखरे पर्णरुपातुन तरही कशिद्यावरली तरली तरहीमधुनी हसत सुनेत्रा झुल्यावरती झुलली तरली

अजून माझ्या निळ्या कपाटी वर्दी खाकी आहे करी कायदा घेण्याची मम इच्छा बाकी आहे वेग कशाला फुका वाढवू जाईन आरामात दो पायांची माझी गाडी चौदा चाकी आहे फिरविन लाठी वीजेसम मी कोसळण्या ढग हट्टी कातळ काळ्या दंडी माझ्या बिल्ला वाकी आहे अर्धा प्याला कसा भरू मी कधी न चिंता केली भरून प्याला देण्या जवळी प्रतिभा…