टोणा करणी करती भोंदू व्यंतर योनी मिळावया नर पशु पक्षी बळी देउनी पिशाच टोणी मिळावया तृतीय पंथी हिजडे हिजड्या फिरती दारी जगण्याला त्यांनाही दे मार्ग तपस्या शीतल लोणी मिळावया शुचिता हृदयी वाढत जाता संयम येतो कृतीमधे सत्य प्रकटते रत्नत्रय रत्नांची गोणी मिळावया आर्जव मार्दव ब्रम्हचर्य अन अकिंचन्य युत धर्म क्षमा पालन करती जीव एकटे प्रियतम…

गझल लिहावी की कविता मी प्रश्न मला ना पडे अताशा लिहीत जाता स्फुटे मनातिल पाचोळा नच उडे अताशा शांत शांत हृदयातिल पाणी कुणा न दिसती तरंग त्यावर तरी स्तब्ध त्या सलिलावरती जिवंत नाते जडे अताशा संपुन गेले भय उरलेले लगाम काळाचा तव हाती त्यास बांधण्या सज्ज कपारी खुणावती मज कडे अताशा अक्षत अक्षत धुवून सुकवुन…

पृथ्वीवरची सून व्हायचे स्वप्न परी बघते आकाशी सूर्यासंगे ती तापाया बसते दसरा सण मोठा आल्यावर दिसे निळावंती झेंडू चाफा शेवंतीचा ढीग उभा करते सासूबाई कडक दामिनी ढग्गोबाईची अग्गो वहिनी नणंद ताई खुदूखुदू हसते नक्षत्रे अन चंद्रासंगे निशा गीत गाई तरणीताठी कृष्ण चांदणी नभात चमचमते धूमकेतु अन इंद्रधनूवर बसून झुलताना गझला लिहिण्या बॉन्ड “सुनेत्रा” कधीच ना…

पुन्हा बहरले कळ्याफुलांनी झाड सुबक ठेंगणे पुन्हा सजविले रहाट लावुन आड सुबक ठेंगणे उंच पोफळी नारळ बागा साद मला घालिती माझ्याशी बोलाया झाले माड सुबक ठेंगणे बांध बासनी ग्रंथ पुराणे अन पुस्तक रंगीत वाचायाला पाठवून दे बाड सुबक ठेंगणे तपवायाला दुग्ध चुलीवर मंदाग्नी असूदे ठोक्याचे घे पात्र स्टीलचे जाड सुबक ठेंगणे विरजवुनी कोमट क्षीराला ठेव…

आलिंगन हे दोन फुलांचे की चुंबन आहे नको नकोचा मस्त बहाणा की लंघन आहे गोष्ट जुनी ती आठवलीका नवी सदा वाटे गोष्टीमध्ये सारवलेले बघ अंगण आहे प्राजक्ताचा परिमल लहरे वाऱ्याशी खेळे सुमने वेचित किणकिणणारे तव कंकण आहे रांगोळीचे जोडुन ठिपके चित्र एक रेखू घर कौलारू सताड उघडे फुल-कुंपण आहे परसामध्ये गाय हम्बरे हुंदडते वासरू मुक्त…

मुक्त प्रकृती खुली संस्कृती ऊन मृदुल सावली संस्कृती निसर्ग सृष्टी अमूल्य वनचर हीच खरी आपुली संस्कृती प्रकृतीस मम ठेच पोचता मीच बुडविली जली संस्कृती धुवांधार पावसात भिजुनी पुन्हा पुन्हा सुकविली संस्कृती नय दृष्टीने वेध घेउनी सुनेत्रात टिकविली संस्कृती गझल मात्रावृत्त – मात्रा १६