राजा अपुला वजीर व्हावा नको बोलका पोपट रे पंत उपाधी खरी खरी पण उपमा अस्सल खोपट रे राणी अपुली राणी असुदे राजासंगे तृप्त सुखी नको क्वीन चा वजीर हाजिर गा अंगाई थोपट रे शुद्धमतीने गझल लिहावी साच्यामधली मूर्त नको प्राकृत भाषा जिन वाणीची उधळे मिथ्या जो पट रे ऋषी मुनींच्या ऋद्धी सिद्धी देव दिगंबर ग…

हिडीस चाळे करता कोणी का लावू मी कुणास लोणी मम गझलांनी भरली पोती डांसांची जड उचला गोणी रत्नत्रय हृदयात वसाया दशलक्षण सोपान त्रिकोणी पेरूवाली आली दारी दे चिल्लर अन कर तू बोणी सोनु सुनेत्रा गुण सोनेरी काहीही लिव सोनी सोणी

जलद गतीने जलद बरसले जलधर गगनी गाली हसले कडाडताना वीज नभांगणि ढग घन लोभी का खेकसले मुसळ घुसळती पाऊस धार जणु कोसळते कंटक धसले जिनालयाच्या कलशामध्ये पद्माग्नीचे धन रसरसले गोकुळातल्या शिवरायाला अग्निहोत्री गो मूळ सले भलेभले जनवारी धारक काहुन पर दलदलीत फसले ओळख पाहू तूच सुनेत्रा कोण तरकले कोण तरसले

मळलेल्या मम वाटेवरती मळता का हो जुन्या पुराण्या जखमांतुन भळभळता का हो शब्दांना तू पुद्गल म्हणुनी वापर मर्दा पूस जनांसी शब्द ऐकुनी चळता का हो बनी केतकी दाटुन येता गंध मृदेचा नागवेलिच्या पानांवर सळसळता का हो खोल डोह मन अथांग पाणी गडद काळिमा झऱ्याप्रमाणे नीरावर खळखळता का हो चमकायाचे नव्हते जर तर उगा फुका रे…