Tag: Marathi Geet

  • पाना – Pana

    छायाचित्रांवरती माझ्या कैक तारका फिदा खुद्द माझियावरती मरती खलनायक पण सदा स्वरुप मनोहर तेजस कांती झळाळते मम दिव्य झोपडीत मम माझे गुरुजन येतिल सारे भव्य पुत्र आणखी कन्या माझी हृदयीची दो रत्ने मात-पित्यांना गुरू मानुनी मोक्ष मिळविती यत्ने बिजागरीशी जोडुन नाते नट नि पाना माझा बोल्ट आवळुन झाकण बसवी वाजवीत ग बाजा शशांक मधुरा सुभाषसंगे…

  • रम्य झोपडी – RAMYA ZOPADI

    मैत्री अपुली इतुकी सुंदर मित्र-मैत्रीणीनो मैत्रीचा ही रम्य झोपडी मित्र-मैत्रीणीनो बघा वाहते झुळझुळणारे सुगंध भरले वारे स्मरती सारे रम्य आपुले दिस सारे प्यारे मैत्रीसाठी ठेवीन माझा प्राण तराजूमध्ये एकी आणि विश्वासाचे नाते मैत्रीमध्ये नकाच परके म्हणू इथे कुणा हीच खरी मैत्री जात धर्म अन प्रांत देशही म्हणती मैत्री खरी जरी न भेटतो रोज रोज पण…

  • सांजरम्य गझला – SANJ-RAMYA GAZALA

    सांजरम्य गझला माझ्या पुन्हा पुन्हा वाच वाचण्यास मिटल्या नेत्रा उघड एकदाच पहा नीट बिंबा तुझिया लोचनात दोन सांडुदेत अश्रू होतो पापण्यांस जाच टाळशील भेटीगाठी किती काळ सांग खरेखुरे सांगायाला हवी काय लाच मधुर मधुर बोलायाला चांदण्यात न्हात अंबरात चंद्रालाही म्हणूयात नाच पावसास पाडायाला आतुरले मेघ गोष्ट नवी कोरी लिहिण्या ओंजळीत साच शब्द निळे लहरत येता…

  • आषाढ अधिक – ASHADH ADHIK

    पाऊस उखळात कांडे धो धो आषाढ अधिकात नाचे धो धो फुसांडे वेगात गर्जत उसळत नदी पावसाळी वाहे धो धो प्रपाता ओतीत जलास घुसळत पाऊस धबाबा सांडे धो धो फेनील पाण्यात तुषार उधळित पाऊस रंगात रंगे धो धो विजेचा आसूड फिरवित ढगात पाऊस हुंदडे धावे धो धो मात्रावृत्त (१०+४+४=१८ मात्रा)

  • अरण्यरुदन – ARANYA RUDAN

    नको पावसात अरण्यरुदन आवेगाने कोसळ तू आषाढी डोळ्यांसम बरसत अवघ्या देही ओघळ तू लाटांवरती चक्रीवादळ उसळे हृदयातील उचंबळ भरली घागर डोईवरची हिंदकळे अन भिजते चुंबळ अवघड वळणाच्या घाटावर आभाळातुन वीज कडाडे कोमल काळिज हलता क्षणभर भात्यासम मृदु ऊर धडाडे डोंगरमाथ्यावरती छाया काळोखा आलिंगन देते वेळू बनचे अवखळ वारे पापण्यांस चुम्बाया येते गडगडणाऱ्या मेघालाही वेड असावे…

  • धार लावली – DHAAR LAAVALEE

    धार लावली पेन्सिल तासुन पात्याने ब्लेडच्या टोकयंत्र वा गिरमिट फेकुन पात्याने ब्लेडच्या पेन्सिलीतले टोक शिश्याचे तीक्ष्ण जाहल्यावरी तिला पकडुनी लिहिली कविता शुभ्र कागदावरी लिहिता लिहिता अक्षर अक्षर सजीव झाले असे बकुळ फुलांसम सुगंध त्यांचा हृदयी माझ्या वसे बकुळ तळीच्या मातीमध्ये बकुळ शिम्पते फुले परिमल त्यांचा मातीमधुनी वाऱ्यावरती झुले काव्यफुलातिल पराग कोमल रुजूदेत मन्मनी काव्य फुलूदे…

  • केंद्र – KENDRA

    केंद्र कोणते परीघ पुसतो नवल वाटते त्रिज्येला ठोकुन खुंटी केंद्रावर ती मार्ग आखते संध्येला संधीकाली डोंगरमाथी रंग केशरी उधळाया सविता उतरे जळात अलगद सोनेरी तनु बुडवाया तरंग उठती निळ्या जळावर वर्तुळ विस्तारत जाते व्यासही मोठा मोठा बनतो काठाशी जोडे नाते स्पर्शायाला मृदा काठची लहरींसंगे धावाया वारा येतो शीळ घालतो जलबिंदूंना चुंबाया जलदेवी रात्रीला येते मुग्ध…