-
पंचपरमपद – PANCHA PARAMPAD
मंगलमय आरास रक्तिमा जणू उगवती लाल मुखकमलावर ओष्ठ भाळ अन लाल जाहले गाल फुटुन तांबडे झुंजूमुंजू दिसू लागल्या दिशा पहाट वारा लुकलुक तारे झरली खिरली निशा हळद माखुनी ऊन कोवळे बागडते निर्झरी नीर भराया जळी उतरल्या तांब्याच्या घागरी बनी केतकी चाफा हिरवा बकुळ फुलांचा सडा सिंहकटीवर सहज पेलते पुण्य सुगंधी घडा मुनी दिगंबर जिनानुयायी पिंछीधारी…
-
स्तूप – STOOP
टिकटिकणारे घड्याळ काटे चिदानंद चिद्रूप शांत जिनालय मूर्त अंतरी मंदिर स्थानक स्तूप शिवार वावर रान शेत अन जमीन गझलांकीत पाखडती घन शब्द अक्षरे हस्तामधले सूप रुजण्यासाठी उपादान अन निमित्त जुळता योग तडाग तीरी धोंडयावरती आत्मा बीजस्वरूप कैद भावना भ्रमर मनातिल मिटूनी नयन दले कैक काफिये गोळा झाले फार रगड वा खूप साय दही घुसळून सुनेत्रा…
-
घण – GHAN
चला तुतारी फुंकू आपण सत्त्वर त्यागू मीपण बीपण मिथ्यात्वावर घालूया घण काव्य तुतारी फुंकू आपण ओठांनी अपुल्या अंतरीचा आवाज उमटूदे काव्यातून अपुल्या मशाल पलिते धरू पेटते दीपस्तंभ ते काव्यपथाचे अखंड चळवळ हात राबते ओंजळ ओंजळ प्रेम सांडुदे हातातून अपुल्या अंतरीचा आवाज उमटूदे काव्यातून अपुल्या जीव जपावा वत्सल भावे नकोच ईर्षा हेवेदावे स्वाध्यायाने गुण उजळावे दहशत…
-
रब – RAB
असशिल तू जर कलम कसाईमी संजीवन अक्षर साई रदीफ आहे सवे काफियाशब्द अब्ज नव मम रब साई स्वर काफियाच अन स्वर बाराअसिआउसा ओम म्हण साई कर्त्याच्या वारी शनिवारीमला प्रिय तव आर्जव साई मांगीतुंगी गजपंथालाजाय सुनेत्रा हाच वसा ई
-
ये पुढे – YE PUDHE
कोण धुतल्या तांदळासम न्याय करण्या… ये पुढेबघ मुनी जैनी दिगंबर पाय धरण्या… ये पुढे गायराने ओरबाडून खावया मलिदा पुरावासरासह सोडली तू गाय चरण्या … ये पुढे आगमे पिंछी कमंडल साधने अन साधनानयन झरले वचन झरले काय झरण्या … ये पुढे सांडलेल्या भावनांना ठेव पात्री तपवुनीआसवांवर साठलेली साय धरण्या … ये पुढे जोड अंतर भाव जोडुन…
-
वा वा – VA VA
रंगले रंगात तम हे रंग कुठला ओळखावानाव जल्लादास कुठले भाव कैसा त्यास द्यावा गर्व तुजला हा कशाने वाद अजुनी चालला रेगर्व म्हण वा स्वत्व त्याला भाव सच्चा पारखावा काल दोहे आज ओवी गझल परवा आत्मधर्मीन्याय करण्या ठेव अंतर फक्त साक्षी ध्यास घ्यावा हक्क माझा मीच घेते मस्त मक्ता वृत्त खाशीमी कशाला माझियावर वार करण्या गर्व…
-
सदोदित – SADODIT
नवीन नूतन नवे हवे तर णिच्चम सजग नि लहर सदोदित तू मित्रानवीन काही मिळेल तुजला बोलुन चालुन बहर सदोदित तू मित्रामैत्रिणीस पण मित्राइतुके महत्त्व देण्या निसर्ग शिकवे आत्म्यालानवीन नाती हृदय मंदिरे ठेव स्वच्छ तव शहर सदोदित तू मित्रा