कशास गाणे लिहू अता मी वाचायाला तो नाही खरी समीक्षा करू कशाची जाणायाला ती नाही कशास वाटा चालू आता वाट बघाया तो नाही अवघड वळणे कशास घेऊ वळणावरती ती नाही खिदळत नाचत गाऊ कशाला ऐकायाला तो नाही कशास खुडू मी जुई मोगरा गजरा करण्या ती नाही कशास अश्रू ढाळू आता रुमाल देण्या तो नाही चुका…

खाणदेश अन विदर्भ कोकण मावळ घाट नि मराठवाडा सह्याद्री अन सातपुड्यावर मजेत उडती बलाक माला जिवंत आहे शिल्प अजंठा अन वेरूळची कोरीव लेणी रायगडावर अजून घुमते शिवरायांची अमोघ वाणी धर्मवीरांची शांत गुरुकुले कर्मवीरांची धर्म साधना स्वर्ग कराया या भूमीचा अज्ञानाशी युद्ध सामना पुत्र येथला ऐसा गुंडा घटना लिहितो या देशाची किमया करिती इथे महात्मे स्त्रीशक्तीला…

अमोघ माझा धीर असा सुवर्णपाती तीर जसा असेल बिंदू लक्ष्य जरी अचूक भेदे मीर तरी करात नाही शस्त्र गदा लढेल ऐसा वीर सदा खणेल कोणी खाण तिथे झरेल वाणी नीर इथे विवेक सिंधू साठवितो जलातले तो क्षीर पितो स्फुरेल ज्याला मंत्र जगा असाच वेडा पीर हवा वृत्त – ल गा ल गा गा, गा ल…

नको म्हणू मज बदललीस तू अशीच आहे तुझी प्रिया नको म्हणू तिज घडवलेस तू अशीच आहे तुझी प्रिया घडवायाचे कुणी कुणाला जो तो घडतो स्वतः स्वतः प्रेमाने ती फुलते खुलते अशीच आहे तुझी प्रिया कुणी कुणाहुन नाही सुंदर कशास तुलना करिशी तू तुलनेने या कोमेजे ती अशीच आहे तुझी प्रिया गोड हासते खरे बोलते म्हणुन…