अमोघ माझा धीर असा सुवर्णपाती तीर जसा असेल बिंदू लक्ष्य जरी अचूक भेदे मीर तरी करात नाही शस्त्र गदा लढेल ऐसा वीर सदा खणेल कोणी खाण तिथे झरेल वाणी नीर इथे विवेक सिंधू साठवितो जलातले तो क्षीर पितो स्फुरेल ज्याला मंत्र जगा असाच वेडा पीर हवा वृत्त – ल गा ल गा गा, गा ल…

नको म्हणू मज बदललीस तू अशीच आहे तुझी प्रिया नको म्हणू तिज घडवलेस तू अशीच आहे तुझी प्रिया घडवायाचे कुणी कुणाला जो तो घडतो स्वतः स्वतः प्रेमाने ती फुलते खुलते अशीच आहे तुझी प्रिया कुणी कुणाहुन नाही सुंदर कशास तुलना करिशी तू तुलनेने या कोमेजे ती अशीच आहे तुझी प्रिया गोड हासते खरे बोलते म्हणुन…

तुझे घेत आहे काही तुला देत आहे काही ।। मृदू पालवीने फुलतो पुन्हा पुन्हा फळतो रमतो नवे येत आहे काही तुला देत आहे काही… अंगणात नाचे वारे उघड खिडक्या सर्व दारे प्रेम नेत आहे काही तुला देत आहे काही… पाजु पाणी तरू रोपा बांधुयात घरटे खोपा वाळु रेत आहे काही तुला देत आहे काही… काव्यमळा…

काळ्या मातीमधली धवला नाजुक साजुक कपास आणू साध्या यंत्रावरती हलके कोमल कणखर दोरा बनवू वळून दोरे हातावरती अखंड मजबुत धागा घडवू मृद्गंधासम बकुळ फुलांच्या अर्कामध्ये त्याला बुडवू जास्वंदीच्या चुरुन पाकळ्या कुंकुमवर्णी रंगी भिजवू सुकवुन धागा पीत सुवासिक शेवंतीची फांती गुंफू सुई कशाला फुले गुंफण्या कुशल अंगुली आपण वळवू