दवबिंदुंचे उदक साठवुन सहाण भरली हसली काष्ठ चंदनी फिरता वरती फूल सुवासिक बनली बनी केतकी नागिण फिरते सळसळणारी चपला कैद कराया तिज बुंध्याला बिजलीने कंबर कसली पुष्पपरी मी उडेन आता म्हणत म्हणत ती पडली मृद्गंधित घन मातीमध्ये लोळुन लोळुन दमली चपळचंचला संयमधर्मे उडून जाता स्वर्गी नागफण्यासम श्यामल सुंदर वीज नभी लखलखली वनहरिणी ती ऐकत गाणे…

आज टमाटे संपव तू चित्र नव्याने रंगव तू वहीवरी जे लिहिशी ते अक्षर अक्षर टंकव तू द्वेषाचे अन भोगाचे शिल्प बुभुक्षित भंगव तू वासनेत ती बुडे जरी प्रेमाने तिज गंडव तू तापवणाऱ्या डोक्यांना सतत बोलुनी भंडव तू घाण साठता कोंड्याची पूर्ण कुंतले मुंडव तू सम्यकदर्शन होण्याला आत्मियात तिज गुंगव तू नकोस टाळ्या टाळ पिटू गझली…

टिकेल आता येथे सुंदर धर्म दिगंबर जैनांचा देवघरातिल बोले झुंबर धर्म दिगंबर जैनांचा गातो पक्षी झुळझुळ वारे वाजे पावा कृष्णाचा पृथ्वीसंगे गाते अंबर धर्म दिगंबर जैनांचा तीर्थ बनविले अरिहंतांनी मार्ग दाविण्या आम्हाला आदिनाथ वा असुदे शंकर धर्म दिगंबर जैनांचा जीवांमधली ठिणगी फुलण्या सदासर्वदा दक्ष रहा जमेल तितुकी घाला फुंकर धर्म दिगंबर जैनांचा लेन्स असूदे अथवा…

बुडत्याला आधार कडीचा खरेच आहे मला वाटते जुने लिहावे बरेच आहे स्वभाव अपुला आपण जपतो असेच आहे आत्मा म्हणतो जे आहे ते तुझेच आहे श्वान भुंकतो कारण त्याचे तेच बोलणे रोज भुंकणे जरी तेच ते नवेच आहे बाळ बोबडे बोले काही खिदळत नाचत कौतुक करण्या म्हणते आई खुळेच आहे क्षेत्र आपुले जपण्यासाठी धडपड असते तिला…