पहाटे पहाटे मला गझल भेटे पहाटेस वेडे खरे नवल भेटे निसर्गास गाणे नवे ऐकवाया पहाटे खगाला धरा सजल भेटे दवाने भिजूनी सुगंधात खिरता पहाटे गुलाबी हवा तरल भेटे ऋतू पावसाळी गडद गडद न्यारा पहाटे निळ्याशा जळी कमल भेटे नशीली तराई निशा नागमोडी पहाटे पुन्हा पण वळण सरल भेटे

नको अळू तू स्वतः तरीपण ढगांस श्यामल अळस मळ्या रे गगन गिरीच्या नक्षत्रांची वार्ता मजला कळस मळ्या रे धरे क्षीरधर अखंड धारा डोंगरमाथी कुरळ कुंतली दुग्ध तपविता किरण रवीचे सांजेला ते हळस मळ्या रे हिमवृष्टी करतात जलद अन निळ्या पहाडा नमिता चपला उजळे कातळ गाढ झोपला सत्वर त्याला यळस मळ्या रे मुक्त ओंजळी उधळत धो…

मोरचुदाचे स्फटिक उडाले घनमालेतुन परतुन आले मेंदीच्या गंधाचा शिरवा प्राशुन भुंगे वेडे झाले काव्याच्या किमयेने भिजल्या हृदयामधले मिथ्य गळाले खडकांवर वर्षाव करूनी त्यागुन काया मेघ निघाले झिम्मा फुगडी घालत वारा फांदीवरती पिंगा घाले

म्हणतात खेच बाही टळण्या बळेच काही माझेच मज मिळाले फुकटात टेच नाही पाऊस हा असाकी फुटले घडेच दाही बदलव स्वतः स्वतःला पंचांग पेच वाही प्रत्येक दिस निराळा घडते न तेच माही होईल तव अहंची लागून ठेच लाही गझलेतुनी बरसतो तो मोद वेच राही