तरही गझल गझलेची पहिली ओळ कवी निशिकांत देशपांडे यांची मनमोकळे करावे कोणापुढे कळेना सारेच ऐकवीती श्रोता कुठे दिसेना कुंडीतल्या तरूवर लिहिल्या उदंड गझला जाऊ कुठे विकाया बाजारही भरेना वेलीवरी फुलांच्या गर्दीत मूक पाने जो तो म्हणे अहाहा ! कोणी फुले खुडेना हे काफिये गझलचे असुदेत तंग ढगळे टाळूनिया तयांना लिहिणे मला जमेना पंचेंद्रिये झरोके करण्यास…

पुण्यनगरी प्रिय जिवांची मिथ्य शक्तीचे न ठाणे आवडे आत्म्यात मजला बिंब माझे मी पहाणे उमलती काव्यात माझ्या अंतरीची भावपुष्पे तोंडच्या वाफेवरी ना धावते मम मुक्त गाणे बोलते बेधडक तरीही दुखविले ना व्यर्थ कोणा बोलण्याचे टाळण्याचे धुंडते ना मी बहाणे बाष्प पापातिल जलाचे दाटते मेघात जेव्हा लोळुनी झिंगून पिंगुन बरळतो वारा तराणे टिपुन घेती चिवचिवाटा नेत्र…