-
मनोगते-MANOGATE
मनात माझिया तुझ्या तसेच ते असेलही नसेलही तुला खरे कळूनही वळे न ते असेलही नसेलही हवेत मस्त गारवा तशात गात चालले धुके निळे तुला न का मलाच ते लपेटते असेलही नसेलही कधीतरी कुठेतरी तुला निवांत भेटण्यास यायचे कशास ही खुळ्यापरी मनोगते असेलही नसेलही दवात चिंब न्हायल्यावरी तुला दिसे कुणी जळी स्थळी विभोरता तुझी हवी मला…
-
घडी – GHADEE
झरझर धारा गर्जत याव्या तप्त दुपारी उतरुन याव्या डोळ्यांमधुनी सुस्त दुपारी भरता डोळे भरती पाने गर्द निळाई टपटप झरते तुझी आठवण फक्त दुपारी अवतीभवती किती धावपळ वर्दळलेली कशी लावु मी वर्दळीस या शिस्त दुपारी संघ्याकाळी उरेल काही लिहावयाला … वाटत नाही करेन सारे फस्त दुपारी असेच काहीबाही सुचते येते वादळ शोधत बसते जुनेपुराणे दस्त दुपारी…
-
नीर झुंबर- NEER ZUMBAR
उगवले मातीतुनी वर कैक अंकुर हे नवे बांधले गगनास जेव्हा नीर झुंबर हे नवे नाचरी आली हवा अन सान रोपे डोलती सज्ज ती करण्यास आता रोज संगर हे नवे उतरले यानातुनी मी सावळ्या रेतीवरी पाहता सागरतिरावर भव्य बंदर हे नवे लागले धक्क्यास गलबत त्यात होती बासने त्यातुनी मी उचललेले ग्रंथ सुंदर हे नवे गगनचुंबी उंच…
-
वळण – VALAN
वळण जरी नसे तरी हट्टाने वळणारच वळण्यातिल घेत मजा मजला मी छळणारच पोहचून आधी मी वाट तुझी बघणारच वाटेवर अडुन तुझ्या पुन्हा मधे बसणारच नीर भरत डबा भरत भाव सहज भरणारच मोजत ना मात्रा मी गुणगुणुनी लिहिणारच कला मला अवगत रे जगण्याची वळण्याची नियतीवर विसंबणे मजला ना रुचणारच काय कुठे बिघडलेय सारे जग मस्त मस्त…
-
भरती – BHARATEE
अलवार भावनांना तुडवू नकोस आता शब्दांस ठोकुनीया घडवू नकोस आता खिडकीत लोचनांच्या पाऊस दाटलेला म्हणतो मला पडूदे अडवू नकोस आता भिजवून मृण्मयीला मृदगंध वाहु द्यावा कोंडून तप्त वाफा रडवू नकोस आता चाफ्यासमान प्रीती माझीच माझियावर दरवळ तिचा सुगंधी दडवू नकोस आता उठतात का शहारे पानांवरी वहीच्या पानांवरी फवारे उडवू नकोस आता गोंजार भावनांना बाळे जणू…
-
हे दूध उतू गेले – HE DOODH UTOO GELE
त्यागाची इच्छा झाली हे दूध उतू गेले हृदयाला आली भरती हे भाव उतू गेले बादली बिनबुडाची ही भरणार कसे पाणी पापणीत भरता पाणी हे शब्द उतू गेले रचल्यास किती तू गोष्टी टाकून फोडणीला देताच अर्थ मी त्यांना हे रंग उतू गेले वासनेस येता भरते आकाश रडे स्फुंदे टरकावुन सोंगे ढोंगे हे तेज उतू गेले वासना…
-
शेजारी – SHEJAAREE
काया शेजारी आत्म्याची कायेवरती रुसू नको मोक्षासाठी शरीर साधन काम सोडुनी बसू नको नको विसंबू दुसऱ्यावरती स्वतः स्वतःला घडवित जा रत्नत्रय झळकण्या अंतरी मिथ्यात्वाने फसू नको जगण्यावरती प्रेम करावे जगास मिथ्या म्हणू नये म्हणशिल जर का जगास मिथ्या जगती पुन्हा दिसू नको ओळखून शक्तीस आपुल्या जप तप कर्मे करत रहा चूक स्वतःची जया न कळते…