मणका माझा कणां पाठिचा नागिण कट्टर अनल जणू मस्तक माझे फडा दहाचा कृष्ण मेघना सजल जणू या मणक्याला लोंबकळूनी कैक जणांनी दगा दिला कुरकुरतो पण अजुन टिकोनी विश्वासाठी नवल जणू मणक्यावरती गझल उभी ही राज्य कराया जगावरी शिडीवरूनी कळस पूजन्या आतुरलेले कमल जणू अगीनगाडी मणक्यावरुनी आयटीत जाते ऐटीत ग धूर न ओके इंजिन पुष्पक विमान…

कसा यायचा तो उशीरा उशीरा म्हणे तोच येतो बगीरा उशीरा लगागा लगागा लगागा लगागा स्वतःलाच झापे समीरा उशीरा दिवाणी दिवाणा नवे स्वप्न दावी खरी भेटले मी शिशीरा उशीरा खरे सत्य सुंदर मला ठाव आहे कळा लागल्या मूढ पीरा उशीरा सुनेत्रात मधुरा शशांक सु मनाचे समवशरण गाठे फकीरा उशीरा अक्षरगण वृत्त — मात्रा २०

बावरीकी बावळी ही माझिया जाळ्यात रे माजलेली काष्ठ काठी माझिया जाळ्यात रे दाविते मजला हुशारी समजते मज काय ती? काव्य कच्चे चाखणारी माझिया जाळ्यात रे मूर्ख भोंदू माणसांना नाचवे तालावरी नाटकी ती अर्धवेडी माझिया जाळ्यात रे जो अहं कुरवाळते ती तो अहं जाळी तिला धामिणीसम वीषधारी माझिया जाळ्यात रे मी पणा हा ना अहंपण हा…