-
वारा चंचल – VAARAA CHANCHAL
शिशिराच्या पाचोळ्यातिल मज अक्षर अक्षर हाक मारते निरोप घेण्या वाज वाजते वसंत वाऱ्यावरती झुलते पीत पोपटी मृदु पर्णांकुर पाहुन सृष्टी हात जोडते किरण कोवळे चराचरावर मोद सांडता हृदय डोलते … पानांच्या जाळीतुन उतरे ऊन खोडकर हळदी तरुतळ मृदा तळीची उडत राहते वारा चंचल ऊन न चंचल गतकाळाच्या आठवणीतिल पिसे लहरती वाऱ्यावरती संधिकाल की उषाकाल हा…
-
हृदयाचा हिय्या – HRUDAYAACHAA HIYYAA
हृदयाचा हिय्या एक विशुद्ध भावकाव्य ….. कवी ग्रेस यांच्या बहुतांश कविता विशुद्ध भावकविताच आहेत. याबाबत म्हणजे विशुद्ध भाव काव्याबाबत कवी ग्रेस स्वतःच असे म्हणतातकी, “विशुद्ध कवितेचा मार्गच तर्काला तिलांजली देऊन तर्काच्या पलीकडून खुणावणाऱ्या नक्षत्र वाटांचा मागोवा घेत असतो. विशुद्ध भावकवितेतील तार्किक सुसंगती लय तत्वाच्या आधारे साधली जात असते. ती जीवशास्त्राच्या सेंद्रिय घटकांप्रमाणे विकसित होत असते,…
-
वाटे – VAATE
किती ग सुंदर चंद्रकळेवर हळद कुंकवाची बोटे किती ग काळी रात्र तरीही भय ना कसले मज वाटे किती ग चंचल हरिणी त्यांचे टपोर भिरभिरते डोळे किती ग छुमछुमणारे त्यांचे पैंजण पायीचे वाळे किती देखणी गुलाबदाणी घाटदार बांधेसूदही सुगंध भरली अत्तरदाणी हृदय जणू बन फुलवारी लाल गुलाबी रंग केशरी पश्चिम भाळी ल्यालेली बाग गुलाबांची पिवळ्या ग…
-
सोट – SOT
पदर रेशमी काठ जरी कसा आवरु घोळ जरी तिन्हीसांजेला पाझरती आठवणींचे लोट जरी शिकून घ्यावी मनभरणी भरले नाही पोट जरी हौस सदा मज लिहिण्याची लिहिते ठणके बोट जरी पुरे जाहले ना वाटे भरली आहे मोट जरी विकत आणते तिळगूळ ग जवळ दहाची नोट जरी खरे वागणे प्रिय प्रिय रे कुरवाळे मी खोट जरी गझल मौक्तिके…
-
अखरम – ARHARAM
गागागा लिही अखरम साठी अखरब साठी गागाल रुबाईतले माणिक मोती ढाळत आहे आभाळ पाचु पोवळ्यांच्या राशींनी नटली सजली मुग्ध धरा दो भृकुटिंच्या मधे रेखते चंद्रकोर अन टिंब धरा
-
कू – KUU
हळूहळू हे वाजत आहे पानगळीतिल पान वृक्षातळीच्या पाचोळ्याला ऐकू देऊन कान पाचोळ्यातुन ऐकायाला किलबिल किलबिल गान रवीकिरणांचे भू वर आले अगणित सरसर बाण शीळ घालतो सुरभित वारा हरपुन तन मन भान लहर लहरती लता माधवी वेळावीत ग मान जरी छाटली खोडे त्यावर फुटली पर्णे सान पुनव रात्रीला शिशिर नेतसे चंद्रावरती यान उधळुन देती ऋतू सहाही…
-
साय धुक्याची – SAAY DHUKYAACHEE
निळे पारवे गडद दाटले धुके उपवनावरी डोंगरमाथ्यावरून आल्या रवीकिरणांच्या सरी घुसळुन घुसळुन साय धुक्याची आले वर लोणी लोण्यामधुनी दवबिंदूंचे घळघळले पाणी कढवुन लोणी पानोपानी तूप गाळले छान संधीकाली सांजवातीने उजळुन गेले रान धवल चंद्रमा प्राचीवरती झरे चांदणे पान प्राशुन त्याला चकोर गाई स्वातंत्र्याचे गान