Tag: Marathi Kavita

  • फुलमाला – FUL MALAA

    घे विश्रांती करे विनंती जलदाला पृथ्वीघे म्हणते मम माळ कुंतली फुलमाला पृथ्वी वेषांतर करुनी नित सृष्टी नक्षत्रे उधळीघेय म्हणे खांद्यावर कम्बल वाऱ्याला पृथ्वी रत्नकम्बला मी का द्यावे म्हणता शिरोमणीघे रत्नत्रय म्हणे क्षमावणि इंद्राला पृथ्वी कशास मस्ती सांग दुजांच्या जीवावर जीवाघे व्रत सुंदर कानी सांगे जीवाला पृथ्वी पद्मावती जिनशासन देवी पारसनाथाचीघे वीणा पुस्तक हाती तव वनमाला…

  • पिको – PIKO

    मम ध्यान णमो अरिहंतअंतरी वसो अरिहंत चैतन्य भक्ती विभोरनारना नमो अरिहंत गालगा यमाचा गातहृदयात ठसो अरिहंत मी म्हणे गझल माझीचजीवास जपो अरिहंत आत्मधर्म सत आधारसिद्धांस स्मरो अरिहंत मोजुनी रंग मापातगाळता कळों अरिहंत गा लगावली गागालसगुण झळझळो अरिहंत मज नाव हवे मक्त्यातडोळ्यात भरो अरिहंत रक्ष का म्हणू कोणाससिद्ध सो भजो अरिहंत घालून दहा टाक्यांससुकवून पिको अरिहंत…

  • परमेष्ठि – PARMESHTHI

    व्हॉटसॅपचे डोके आणिक, फेसबुकची काठी..क्षमा मार्दवाची मम हाती, एक कलमी लाठी. धरा हवा अन जलधारा, दहा दिशा गातातदशलक्षण धर्माचे नाणे, खणखणतेय गाठी. आर्जव शुचिता सत्य संयमे,अहितकर त्यागाया..अकिंचन्य अन ब्रह्मचर्य ही,असूदे परिपाठी. क्षमावणीला पर्व समाप्ती,त्यागु शंका-शंका..धर्म अहिंसक मर्म जाणतो,वर्म बुद्धी नाठी.. फेसबुकची तोलाया विटी,व्हॉटसपचा दांडू..पर्यूषण पर्वातिल लोपी, पूज्य माझिया पाठी.. ईश्वर अल्ला सिद्ध जिनेश्वर,अणु रेणु परमाणुत..फिरे…

  • फूड – FOOD

    चवदावे रत्न …. सुबक ठेंगणी वय चवदाची गझल देखणी सय चवदाची रत्न रुबाई हे चवदावे बाईपण मम मजला भावे … बटुव्याची खीर…. मी कणिक तिंबुनी गोळा केला बाई … अन हात चोळले हातावरती बाई… पाऊस बरसता बटुव्यांचा झरझरा … कढईत बटुवे भरले मग भरभरा … ठेवुनी चुलीवर केली विचारपूस … साजूक तुपावर परतून ते खरपूस…

  • गान शारदा – GAAN SHARADAA

    देहचअवघा गातो आहे स्वरात चंदन भिजुनी वाहे गान शारदा लता वल्लरी कल्पवृक्ष चांदण्यात नाहे चराचरातुन ईश्वर पाहे

  • काळाला ना घाबरते – KALALA NA GHABARTE

    धवल झेंडूचे गोंडस झेले बघत राहूदे आले गेले पर्णांच्या पोपटी मनावर झुंबर अंबर निळसर शेले … काळाला ना घाबरते वेळेला मी सावरते हृदयी माझ्या मम आत्मा मायपित्यांना आठवते … वाद नको संवाद हवा काव्याचा मज नाद हवा साद घालण्या खरी खरी आल्या पुन्हा शब्द सरी …

  • खरा सोबती धरतीचा – KHARA SOBATI DHARTICHA

    हृदयी स्थापित मम आत्मा, ईश्वर माझा मम आत्मा. आत्म्यासंगे बोलत मी, करते कर्मे सदैव मी. निसर्ग अवती भवतीचा, खरा सोबती धरतीचा. प्राणवायूचे कोठार, उघड उघड.. म्हणते द्वार. शुद्ध मोकळी हवा हवी, गोष्ट सुचाया पुन्हा नवी.