-
शड्डू – SHADDOO
वाजता झुलता कटीचा कनक छल्ला वाटतो ना दूरचा कुठलाच पल्ला पापण्या ओढून घेता लोचनांवर आसवांचा साठलेला फोड गल्ला माय राती जोजवीता तान्हुल्याला गुंफ अंगाईत लोरी शब्द लल्ला मांजरे मिचकावता डोळे मिटूनी गझलच्या भाषेत द्यावा काय सल्ला आंधळ्या कोशिंबिरीच्या सोड खेळा ठोकुनी शड्डू फडी तू उतर मल्ला पूर्व पुण्याईच संधी देतसे बघ मारण्या लोण्यावरी बोक्यास डल्ला…
-
अवतार – AVATAR
अरे माणसा हा झमेला कसा रे कर्म बांधतो तो अकेला कसा रे जरी खाक लंका पुरी जाहलीया वाचला जिनांचाच ठेला कसा रे बिटरघोर्ड म्हणते जरी कारल्याला तरी शब्द घेते करेला कसा रे न घोडे न घोड्या न राऊत कोणी इथे हा ऊभा मग तबेला कसा रे अवतार घेऊन प्रसादास लाटे तुझा देव इतुका भुकेला कसा…
-
दिडदा दिडदा – DIDADA DIDADA
झुळझुळणारी भरारणारी लहरत झिंगत गुणगुणणारी हवा हवी मज श्वास घ्यायला प्राणवायूयुत पानांमधुनी सळसळणारी हवा हवी मज भूमीवर हिरवाई राने फळाफुलांच्या फुलण्या बागा सृष्टीमाते जलदांचा रथ मुक्त धावण्या बिजलीसंगे कडाडणारी हवा हवी मज जीवात्म्यांची मौनी भाषा टिपण्यासाठी खिरण्यासाठी सर्वांगातुन डोंगरमाथे प्रपात चुंबित झऱ्यासंगती खळाळणारी हवा हवी मज काव्यकुपीतिल अत्तर माझे अक्षर पुद्गल चिंब भिजवुनी टपटपताना लिली…
-
प्रतोद – PRATOD
रथावरी सारथी करी मी कडाड उडवित प्रतोद आहे सुटावया छिडकत्या जिवांना गती जयांची निगोद आहे मला न भावे हसुन हसविण्या कुटील रोगी टवाळ वृत्ती लयीत येता भाव पकडतो सहज निखळ मम विनोद आहे फुकाच भाषा अता तहाची टळून गेली जुनाट घटिका नवीन स्वप्ने पुरी कराया भरारणारा प्रमोद आहे कशास तारा उगाच छेडू घनी विजेच्या अश्या…
-
काळाला ना घाबरते – KALALA NA GHABARTE
धवल झेंडूचे गोंडस झेले बघत राहूदे आले गेले पर्णांच्या पोपटी मनावर झुंबर अंबर निळसर शेले … काळाला ना घाबरते वेळेला मी सावरते हृदयी माझ्या मम आत्मा मायपित्यांना आठवते … वाद नको संवाद हवा काव्याचा मज नाद हवा साद घालण्या खरी खरी आल्या पुन्हा शब्द सरी …
-
खरा सोबती धरतीचा – KHARA SOBATI DHARTICHA
हृदयी स्थापित मम आत्मा, ईश्वर माझा मम आत्मा. आत्म्यासंगे बोलत मी, करते कर्मे सदैव मी. निसर्ग अवती भवतीचा, खरा सोबती धरतीचा. प्राणवायूचे कोठार, उघड उघड.. म्हणते द्वार. शुद्ध मोकळी हवा हवी, गोष्ट सुचाया पुन्हा नवी.
-
पृथ्वी – PRUTHVEE (EARTH)
EARTH म्हणजे पृथ्वी. अर्थ म्हणजे वित्त…धन संपत्ती. अर्थ सांगणे म्हणजे, शब्दातून वाक्यातून स्वतःने जे काही जाणले ते विशद करून सांगणे,लिहिणे… अर्थ म्हणजे आत्मासुद्धा ! शब्दाला अर्थ असतो, वाक्यालाही अर्थ असतो. अर्थाचाही एक अर्थ असतो… अक्षरे, शब्द आणि वाक्ये तर पुद्गल असतात…मग पुद्गलांत आत्मा असतो काय… कविमनाची व्यक्ती, एखादी जिवंत व्यक्ती जेव्हा उस्फुर्तपणे किंवा विचारपूर्वक काही…