-
तिप्प शांत – TIPP SHANT
नखशिखांत मी यशात न्हाले मज न भ्रांत मी यशात न्हाले गीत लिहितसे स्वतंत्रतेचे हृदय प्रांत मी यशात न्हाले उदकचंदनी नऊ रसांसह तिप्प शांत मी यशात न्हाले मेघ जलद वा बनून जलधर घन सुखांत मी यशात न्हाले रंगवून मम अलक सुनेत्रा गझलकान्त मी यशात न्हाले शब्दार्थ तिप्प – तृप्त सुखांत – सुखी शेवट अलक – अती…
-
मोतीमाळ – MOTEE MAAL
लिहावी वाटते जेंव्हा कविता .. तेव्हाच लिहावी असं काही नाही कामे करता करताही लिहावी कविता एखादी .. किंवा रस्त्यातून चालता चालताही …. लिहावी एखादी कविता.. कामे असतातच निकडीची …रोज रोजच्या जगण्याची… ती तर करायलं हवीतच आधी… त्यानंतर मग… लिहावीच एखादी मुग्ध कविता… वेळ काढून …मूड पाहून.. साठलेल्या भिजलेल्या शब्दांतून ,,उचलावेत काही शब्द…काही क्षण… आणि लिहीत…
-
गोठा – GOTHAA
माईंचा गोठा रिकामा झाला. दुभती म्हैस कुलकर्णीने नेली. भाकड गाय गोशाळेला दिली. माईंनी मोलकर्णीला पगार देऊन, शेणकुटे नाडकर्णींच्या नातवाला होळीसाठी दान दिली. गोठ्यासमोर घोंगडे टाकून माई मग लिहायला बसली. अलक… अती लघुत्तम कथा.
-
जेली – JELEE
रांधली स्वतः मी कवठ गुळाची जेली कणकेस भिजवुनी निरांजने दो केली सुकवून तयांना दिवे तेवता दारी थरथरली पर्णे आम्रतरूची सारी
-
अप्पदिवो – APP-DIVO
अप्पदिवो मम अलख निरंजन नय दृष्टी सम अलख निरंजन कर्मफळे रसमय मिळवाया रत्नत्रय दीपक उजळाया व्यवहाराचा जम बसवाया मुक्तछ्न्द तम भ्रम पळवाया जीवाचा अभ्युदय व्हाया
-
विलय – VILAY
स्वर परिमल मम वेड लावतो ….. सहज वाहतो काव्यकलेतुन ….. अक्षर अक्षर वेचून मी मग….. एक गुंफते मोतीमाला…. स्वराक्षरातून नाद अंतरी उमटत जातो…. वलय वाढते…. विलय पावते काठावरती ….. तृणांकुरांवर…. दव बिंदूंसम…. ……
-
पार लेखणी – PAAR LEKHANEE
लेखणी शमा रमा कमल कुसुम ठाकले शेर चंद्रमा निशा दार जाम लागले मुक्तकात भूप तो राग गातसे कुणी साथ देश ईश्वरी पार होत हासले