-
शून्य शून्य – SHOONYA SHOONYA
आत्म्यात बिंब अपुले मी नित्य पाहतेरे आत्म्यात शुद्ध भावे मी सत्य पाहतेरे जिनबिम्ब दर्शनाने मी धन्य धन्य झाले किमया तुझी बघुनी मी शून्य शून्य झाले ….. भरता भरता बुडते घागर भरून वरती येते तरंगते पाण्यावर हलके तरून वरती येते निवांत जीवनगाणे आता गाण्यासाठी जगते एक एक क्षण जगून जगून घ्यावा जगण्यासाठी तरते … एक रुबाई…
-
जैन पारा – JAIN PAARAA
मुक्तक – पाट्याचा पारा वाट्याला आले, तेच वाटते बाई.. वाटाया मिरच्या, वरवंट्याची घाई.. कंकणे वाजता, किणकिण ठाई ठाई.. पाट्याचा पारा उतरत उतरत जाई.. रुबाई – जैन संस्कृती आत्महितास्तव परहित करुनी गगन चुंबते जैन संस्कृती हृदयामधली प्राकृत बोली अधरी जपते जैन संस्कृती घन मालांतुन उदक वर्षते चिंब भिजविण्या सुकल्या गात्रा उगाळेन चंदन प्रीतीचे सहज जुळाव्या अक्षर…
-
जेली – JELEE
रांधली स्वतः मी कवठ गुळाची जेली कणकेस भिजवुनी निरांजने दो केली सुकवून तयांना दिवे तेवता दारी थरथरली पर्णे आम्रतरूची सारी
-
अलक रुबाई – ALAK RUBAI
घरी वावरे रस्त्यावरची वर्दळ जेंव्हा मुकीमुकी परसामध्ये राबत बसते मर्गळ तेंव्हा मुकीमुकी कोरांटीचे कुंपण हिरवे नाजुकसाजुक सान कळ्या आठवते मज सावलीतली कर्दळ केंव्हा मुकीमुकी … गडद निळाई वाकुन बघते हौदामधल्या जळी पेंगुळलेली रातराणी गोकर्णीसम निळी अश्या अवेळी निळ्या घनातुन बरसे जेंव्हा धार जळात उठती थेंबांभवती वलये गोलाकार … अती लघुत्तम कथेस म्हणती अलक बरे अश्या…
-
जगत – JAGAT
मी गुणगुणते जे गाणे आहे माझे माझ्यातुन उमले ते ते सारे माझे मी माझे माझे म्हणत राहिले जेव्हा पाहिले जगत मी अवती भवती तेव्हा
-
निर्मल – NIRMAL
मी लिहीत आहे मुक्तक गझला गाणी झुळझुळते गाते त्यातील निळसर पाणी पाण्यावर डुलते एक कागदी नाव गाठण्या स्वप्नीचे निर्मल सुंदर गाव
-
सोय – SOY
मौन जपे मी काव्यामध्ये जरी भासले तेव्हा कोणा मरगळल्यासारखी मॅड मला घनचक्कर म्हणता शब्दकळा गोठवीत गेले साकळल्यासारखी शब्दकळेला वा भावांना स्वतःच सुंदर कुरुप बनविता पाहुन अपुली सोय साधे सोपे नियम पाळण्या घडीत नाही नाही म्हणता घडीत म्हणता होय