In this poem, the poetess welcomes the new year. While poetess waits for the new year, she turns back for a moment and fills her eyes with the memories of the past year. She speaks about her resolve to protect trees and promises to be kind to everybody around her. While saying this, she also reminds us that nature’s fury or revenge can be disastrous. The new year brings with it a new hope that fanatics would have no place in the future world. The poetess ends the verse on the note that love is the true religion.

नववर्ष येत आहे
नववर्ष येत आहे

थबकून ऐकते मी चाहूल पावलांची
नेत्री भरून घेते हि सांज पश्चिमेची
खग शीळ घालतोग हृदयी भरून वारे
नववर्ष येत आहे
नववर्ष येत आहे

जपणार वृक्षवल्ली घेणार हा वसा मी
छळणार ना कुणाला पाउस आगळा मी
मेघातुनी विजेचा आसूड वाजताहे
नववर्ष येत आहे
नववर्ष येत आहे

सरणार वीस बारा येणार वीस तेरा
धर्मांध माणसांचे वाजोत तीन तेरा
हि जातपात खोटी प्रेमात धर्म आहे
नववर्ष येत आहे
नववर्ष येत आहे