चित्र रेखाटिता हरित पावलांनी नाव ही रेखिले मृदेच्या कणांनी उच्छवासापरी धुराडे चुलीचे ओकते काजळी भरोनी ढगांनी आरसा पाहुनी नटावे सजावे स्वप्न डोळ्यातले गुलाबी क्षणांनी गंध मातीतला मिळाला हवेला शिंपिता अंगणी सडा या घनांनी लागले भृंगहे इथे ते घुमाया काव्य शाकारता कळ्यांनी फुलांनी वृत्त – गा ल गा, गा ल गा, ल गा गा, ल गा…

हवा पावसाळी उदास उदास तरी कुसुम उधळे सुवास सुवास जिथे रम्य संध्या पहाट दुपार निशा मस्त तेथे झकास झकास जसा धावणारा जळात तरंग तसा भावनेचा प्रवास प्रवास उडाया झुलाया खुले घरदार तिथे पाखरांचा निवास निवास म्हणे कोण तृष्णा तहान तयास किरण चुंबणाऱ्या दवास दवास लढे जो कराया स्वतःस स्वतंत्र करे कैद कैसा खगास खगास वृत्त…

साद घाली कुणी सुनेत्रा सुनेत्रा नाव ध्यानी मनी  सुनेत्रा सुनेत्रा आसवांनी खऱ्या फळावे गळावे भावना घुसळुनी सुनेत्रा सुनेत्रा प्रेम होते जरी कसे ना कळाले मिळव ते देउनी  सुनेत्रा सुनेत्रा सर्व काही तुला मिळाले उशीरा पण तरी हो ऋणी  सुनेत्रा सुनेत्रा पूर्व पुण्याइने मिळाली क्षमेची भाग्यशाली फणी  सुनेत्रा सुनेत्रा मेघ गातीलही अता पावसाळी शब्द हे वर्षुनी …