Category: Ghazal

  • वेडी – VEDEE

    कुणी गुदगुल्या, करून हसवे, येते त्याला, त्यात मजा! कुणी टवाळी, करून खिदळे, येते त्याला, त्यात मजा!! सुरेख मैफल, गझल शरांची, उडती लाटा, हास्याच्या! कुणी तिऱ्हाइत, उगाच रडते, येते त्याला, त्यात मजा!! भुईनळ्यांची, चमचम वर्षा, पाडुन कोणी, बागडते! कुणी फटाके,  उडवित बसते, येते त्याला, त्यात मजा!! फुलांस धुंडित, मधास प्राशित, पाकोळी अन, भृंग फिरे! कुणी शिकारी,…

  • लाडके – LAADAKE

    हे खरेकी, मी न याला, राग म्हणतो लाडके! मूळ संख्येला दिलेला, भाग म्हणतो लाडके… लाजणे जमतेच कोठे, सांग तुजला रागिणी; रक्तिम्याला नेत्रिच्या अनुराग म्हणतो लाडके! का सदा हृदयात कटुता, डूक धरण्या, नागिणी? माझिया मी वासनेला नाग म्हणतो लाडके.. रंगवेड्या लालसेचे, लाड मी करुनी फुका; चंदनी देहास तुझिया, साग म्हणतो लाडके! तीट तुझिया, हनुवटीवर, कोण लावी…

  • वसंत गाणे – VASANT GAANE

    Vasant Gaane means Spring Song. Through this spring song, the poetess expresses a myriad of feelings and thoughts which come to her mind. माझ्या तुझ्यातल्या त्या गोष्टी किती जपू मी मम प्रेम भावनेला कैसे म्हणू रिपू मी माझेच नेत्र आता बनलेत दीप-ज्योती मिथ्या तुझ्या कथांनी आता कशी दिपू मी सौंदर्य भावनेला आजन्म प्राशुनीया मज सत्य…

  • सत्यम शिवम सुंदरम!

    This ghazal speaks about living in the beautiful present instead of staying in the stagnant past. The ghazal also presents the poetess’ intention to protect life so that it flourishes. In the end, the poetess says it is better to not pursue the unreliable “mirage” called future. सत्य शिव दिसे सुंदर! जायचे कशाला मी!! साचल्या…

  • सांज सावल्या – SAANJ SAAVALYAA

    In this ghazal, the feelings associated with the process of ghazal creation are portrayed by the poetess. The ghazals have risen from the depths of the heart. They have faced storms and reached the harbor safely.         किती फाडल्या किती जाळल्या, गझला माझ्या पुरून उरल्या मातीमध्ये जरी गाडल्या, गझला माझ्या पुरून उरल्या…

  • दुःख – DUHKHA

    दुःख (गझल) –  अनुवादित गझल इलाही जमादार यांच्या मूळ उर्दू गझलेचा (तनहाई-ग़ज़ल- शायर- इलाही जमादार गुफ़्तगू-प्रथम संस्करण १५ जून २००७) मुक्त भावानुवाद. आम्र तरुतलि, ऊन सावलीत, मौन एकटे, बसलेले.. किलबिलणाऱ्या, किरणांखेरिज, शांततेत जग, रमलेले… जिथे पहावे, तिकडे लाटा, गाज सागरी, भरतीची.. असले कसले, वेडे जल ते, नाव, किनारा, नसलेले… तृप्त धरेवर, अम्बरातली, मुग्ध लाजरी, प्रतिबिंबे..…

  • प्रिया सावळी – PRIYAA SAAVALEE

    स्वमग्न नाही आत्ममग्न मी काव्यामध्ये स्वात्ममग्न मी प्रिया सावळी सुंदर शुभ्रा कधी कधी परमात्ममग्न मी