-
क्षत्राणी – KSHATRAANEE
नित्य प्राशिते जिनवाणी मी कधी न गाते रडगाणी मी छिंद छिंद अन भिंद भिंद तो क्रोध करूया तू आणी मी घरात परिमल पसरवणारी मेजावरली फुलदाणी मी कडेकपारीतून वाहते शीतल खळखळते पाणी मी ईश्वर म्हणतो, हृदयी काष्ठी जळी स्थळी अन पाषाणी मी करकर करते पायताण मम म्हणून चाले अनवाणी मी काव्यकोंदणी लखलखणारी अक्षररूपी गुणखाणी मी टंकसाळ…
-
नांगर – NAANGAR
आयुष्याची माती केली तूच स्वतः कबूल कर ही खुल्या मनाने चूक अता गच्च ढेकळे घट्ट जाहली वाळुनी ग कुणी फोडली फिरवुन नांगर जाण अता
-
कताई – KATAAEE
समुदायाने सूतकताई करे शांतीचा दूत कताई भुंकत कुत्रे कुठे निघाले जिथे करे रे भूत कताई हत्ती पाळावया पोसण्या करे रोज माहूत कताई चरखा फिरवुन सहजपणाने शिकवे करण्या पूत कताई हडळ स्मशानी बसून करते वस्त्रे नेसुन धूत कताई चरख्याचे भांडार भराया आला तुजला ऊत कताई
-
माती – MAATEE
तापुनी आक्रन्दतेना फक्त सोसे तप्त लाव्हा मूक माती मृत्तिका मूर्ती क्षमेची फाटते पण धरत नाही डूक माती का क्षमेची नाटकेही चाललेली माणसांची या धरेवर ती निसर्गा बांधलेली माणसासम ना करे हो चूक माती
-
कळसा – KALHASAA
गोठून आसवांचा मज भार होत आहे एकेक आसवाची घन गार होत आहे गारा भरून कळसा घेता कटीवरी मी विळख्यातुनी विजेचा संचार होत आहे गोष्टी कपोतवर्णी स्मरणात साठलेल्या वितळून त्या उन्हाने अंधार होत आहे ज्याचे तया कळावे केल्या किती चुका ते घेतात सोंग म्हणुनी व्यापार होत आहे अक्षर लुटून वाणी झरते खुशाल जेव्हा मी कापण्या मुखवटे…
-
सुतक – SUTAK
पाळते ना सुतक ताई बोलते बेधडक ताई ढोंग जेथे त्या तिथूनी निघुन येते तडक ताई सत्य शोधाया कळाया यत्न करते अथक ताई घाम गाळुन चिंब भिजवे तापलेली सडक ताई काल जी होती मुलायम आज झाली कडक ताई
-
जवस – JAVAS
पुनव ना मी अवस आहे ना कुणाची हवस आहे चढविशी का पाक मजवर तीळ ना मी जवस आहे