कटू सत्य आम्ही प्राशियले तुम्हीही प्राशून पहा पचल्यावरती पचले आम्हा असे खरे बोलून पहा जीवनभक्ती कळण्यासाठी सत्य घोळवुन माधुर्यात मृदूपणाने कसे उतरते नकळत कंठातून पहा पुण्य जाळुनी उदाधुपासम सुगंध भरता तनीमनी तपवुन देहा उपवासाने संयम गुण जाणून पहा कुणी एक जगतास फिरवितो भ्रम डोक्यातुन त्यागुनिया अंतरातल्या प्रतिबिंबाला अकिंचन्य होऊन पहा खूप जाहले शोधुन भटकुन पाषाणी…

मोक्षपथावर कधी न अडले घोडे माझे मम चरणांची वाट पाहती जोडे माझे खूप ऐकले उपदेशाचे डोस जनांचे ऐकत असते मीही आता थोडे माझे घात टाळण्या घाटामधल्या वळणावरती मोहक वळणे घेता अक्षर मोडे माझे मीच घातले होते मजला जे अनवट ते लयीत लोभस सहज उलगडे कोडे माझे गंडेदोरे का नडतील ग मला सुनेत्रा करी झळकता कनक…