Category: Marathi geet

  • पेढे – PEDHE

    निळे जांभळे थेम्ब बोचरे तुझे टपोरे आले काळ्या कोऱ्या पाटीवरती अक्षरांत मी न्हाले गडद काळिमा शांत होऊदे प्राशुन हिरवे पाणी मुळाफुलांनी गावी आता निळसर पहाटगाणी घूम पावशा पानांआडून येण्या पाऊसधारा उन्हास हळदी तना लपेटून शीळ घालण्या वारा लिहीन गाणी सहज सहज मी नाव सुनेत्रा माझे कळ्याफुलांचे गेंद तरुंवर दलात सौरभ ताजे सुगंध लुटण्या येतील भुंगे…

  • सांज गोरीमोरी – SAANJ GOREE MOREE

    किती ऊन सोने सांडते उन्हाळी काया घाम गाळे वेचून वेचून उन्हाचे चांदणे उन्हाचा पाऊस पेरण्या अक्षरे लेखणी झरेल ऊन सावलीत सावली उन्हात सावली रापते गव्हाळते ऊन झाकोळता नभ ऊन काळवंडे गर्द कडुनिंब त्याला वारा घाले गोधन गोठ्यात वाहने सुसाट उंबऱ्यात बाळ पाहतेय वाट ऊन काळगेले सांज गोरीमोरी धुळीत खेळून उभी शांत दारी संधिकाली तूप साजुक…

  • क्रोकरी – KROKAREE ( CROCKERY )

    एक ओळ मज सुचते जेंव्हा लिहावयाला काही भातुकलीतिल पितळी भांडी का घासू मी बाई टाळेबंदीच्या डावातिल डाव पळ्या अन काटे घासायाला भांडेवाली नकोच म्हणते वाटे मीठ चिंच वा लिंबू फोडी नको घालवू वाया पितांबरीने लख्ख उजळते तांबे पितळी काया किणकिणणारी सान क्रोकरी चहा म्हणूनी पाणी तरंग उठता हलके हलके अधरी बडबडगाणी

  • झेप – ZEP

    निळसर अंबर चाफा कोमल कळ्याफुलांची झेप नि परिमल झळके वनराई … मोद विखरुनी ठाईठाई .. झळके वनराई … चिंब चिंबल्या फांद्यांवरती चिमणपाखरे किलबिलणारी झुले लता जाई … मोद विखरुनी ठाईठाई ..झुले लता जाई … रानफुलांचा हळदी वाफा तृणपात्यांचा हिरवा ताफा गझलगीत गाई.. मोद विखरुनी ठाईठाई ..गझलगीत गाई मुग्ध रक्तिमा अधरी गाली भाळावर पूर्वेच्या लाली सळसळे…

  • सम्मेदशिखरजी -SAMMED SHIKHARJEE

    तीर्थंकर जिन वीस नाथ जिन मोक्षाला गेले सम्मेदशिखरजीवरून सारे मोक्षाला गेले वीस जिनांना मी माझ्या या कवणी गुंफियले … ध्रु पद अजित संभव अभिनंदन जिन सुमति पद्म सुपार्श्व चंद्र जिन .. इथे सिद्ध जाहले वीस जिनांना मी माझ्या या कवणी गुंफियले … १ पुष्पदंत शीतल श्रेयांस अन विमल अनंत धर्म शांति जिन.. इथे मुक्त जाहले…

  • सांज आरती – SAANJ AARATEE

    सांज आरती संधीकालची बेला पावन चोविस जिन स्मरले.. दिवा लावुनी हृदयापाशी कर मी जोडियले… कैलासावर ऋषभ जिनेश्वर अजित संभव सम्मेदावर … मोक्षाला गेले दिवा लावुनी हृदयापाशी कर मी जोडियले… अभिनंदन सुमती सम्मेदी पद्म सुपार्श्व जिन सम्मेदी … मोक्षाला गेले दिवा लावुनी हृदयापाशी कर मी जोडियले… चंद्र पुष्पदंत सम्मेदी शीतल श्रेयांस सम्मेदी… मोक्षाला गेले दिवा लावुनी…

  • नवा विषाणू – NAVAA VISHAANOO

    नवा विषाणू कविवर्य केशवसुत (कृष्णाजी केशव दामले) यांच्या नवा शिपाई या कवितेवर आधारित (विडंबन काव्य ) Parody Poem. नव्या मनूतिल नव्या दमाचा शूर विषाणू आहे, कोण मला वठणीला आणू शकतो ते मी पाहे ! मी न जिवाणू फंगस बुरशी ; जीव न त्रस कुठलाही , पसरण्यास मज केल्या कोणी दिशा मोकळ्या दाही ? प्रचंड आहे…