काल मी लिहिलेच नाही वासरीत काही विसरले करण्यास नोंदी डायरीत काही पसरले कडधान्य देण्या ऊन छान वारा पाखरे आलीत टिपण्या ओसरीत काही कोसळे पाऊस धो धो अंगणात दोरी घातले सुकण्यास कपडे गॅलरीत काही आज मी गाऊन भरते ओंजळीत गाणे शोधुनी हुंकार अडले पावरीत काही माझिया ओठात येता बहर गालगागा कागदावर उतर गझले सावरीत काही

तरही गझल गझलेची पहिली ओळ कवी राज पठाण यांची साऱ्याच नाटकांचा होणार अंत आहे कोणी न पोर येथे कोणी न संत आहे देऊळ भंगलेले वेदीवरी न मूर्ती तेथे भुजंग ज्याची कीर्ती दिगंत आहे आत्माच बँक माझी येथे कळ्या सुगंधी होतात शब्द यांचे संख्या अनंत आहे वाऱ्यास नाचऱ्या मी हृदयात कोंडल्यावर हुंकारतो असा तो जैसा सुमंत…

चषकात ओतलेले रंगीत पेय आहे दारू नका म्हणू तिज हा शब्द हेय आहे वाईन रंग दिसतो पण ही सुरा नव्हे हो आनंदकंद रमणी मम गझल गेय आहे कर्मे करून जगणे घडणे तुझ्याच हाती करशील कर्म त्याचे तुजलाच श्रेय आहे नावावरून पारख करणे कधी न बरवे कोणास तो गणाधिश कोणा अमेय आहे आत्म्यात देव वसतो नावास…