पृथ्वीवरची सून व्हायचे स्वप्न परी बघते आकाशी सूर्यासंगे ती तापाया बसते दसरा सण मोठा आल्यावर दिसे निळावंती झेंडू चाफा शेवंतीचा ढीग उभा करते सासूबाई कडक दामिनी ढग्गोबाईची अग्गो वहिनी नणंद ताई खुदूखुदू हसते नक्षत्रे अन चंद्रासंगे निशा गीत गाई तरणीताठी कृष्ण चांदणी नभात चमचमते धूमकेतु अन इंद्रधनूवर बसून झुलताना गझला लिहिण्या बॉन्ड “सुनेत्रा” कधीच ना…

पुन्हा बहरले कळ्याफुलांनी झाड सुबक ठेंगणे पुन्हा सजविले रहाट लावुन आड सुबक ठेंगणे उंच पोफळी नारळ बागा साद मला घालिती माझ्याशी बोलाया झाले माड सुबक ठेंगणे बांध बासनी ग्रंथ पुराणे अन पुस्तक रंगीत वाचायाला पाठवून दे बाड सुबक ठेंगणे तपवायाला दुग्ध चुलीवर मंदाग्नी असूदे ठोक्याचे घे पात्र स्टीलचे जाड सुबक ठेंगणे विरजवुनी कोमट क्षीराला ठेव…

आलिंगन हे दोन फुलांचे की चुंबन आहे नको नकोचा मस्त बहाणा की लंघन आहे गोष्ट जुनी ती आठवलीका नवी सदा वाटे गोष्टीमध्ये सारवलेले बघ अंगण आहे प्राजक्ताचा परिमल लहरे वाऱ्याशी खेळे सुमने वेचित किणकिणणारे तव कंकण आहे रांगोळीचे जोडुन ठिपके चित्र एक रेखू घर कौलारू सताड उघडे फुल-कुंपण आहे परसामध्ये गाय हम्बरे हुंदडते वासरू मुक्त…

मुक्त प्रकृती खुली संस्कृती ऊन मृदुल सावली संस्कृती निसर्ग सृष्टी अमूल्य वनचर हीच खरी आपुली संस्कृती प्रकृतीस मम ठेच पोचता मीच बुडविली जली संस्कृती धुवांधार पावसात भिजुनी पुन्हा पुन्हा सुकविली संस्कृती नय दृष्टीने वेध घेउनी सुनेत्रात टिकविली संस्कृती गझल मात्रावृत्त – मात्रा १६

जपुन ठेवले अजुन अंतरी तुझ्या स्मृतींचे पत्र पीयूष जरी जाळले जरी फाडले पुरून उरले पत्र पीयूष अता न चिंता कशाकशाची पार जाहली सर्व संकटे सदा सुखाने जगावयाचे हृदयी भिजले पत्र पीयूष पऱ्या देवता रानपाखरे किलबिल त्यांची झाडावरती शिंपित उधळित दवबिंदूसम पानांवरले पत्र पीयूष गुणांस वाचत सुचल्या गोष्टी जादुई वनदेवींच्या मज त्यांस गुंफता कुसुमांभवती बनले गजरे…