ज्येष्ठामधल्या सायंकाळी शुभ्र अचानक सर येते ढगामधुनी उन्हात फिरण्या पश्चिम क्षितिजावर येते सप्तरंगमय इंद्रधनुष्या निळ्या पटावर रेखाया सात स्वरांच्या छेडित तारा नाचत अंगणभर येते श्याम श्वेत कापूस घनातिल पिंजत उधळत सर वेडी गळ्यात घालुन गळा सरींच्या करात घेउन कर येते पिंपळ पानांची सळसळ अन उंबर तळीचा पाचोळा ऐकाया वेचाया वाकुन होऊन धरणी धर येते सखी…

कधी न घेते फोडुन डोके गुगली कोडी सोडविण्या त्यापेक्षा मी गझलच लिहिते असली कोडी सोडविण्या पटकन मजला हे कळतेकी जे ना अपुले धरू नये चुकून धरले तर ना डरते धरली कोडी सोडविण्या नक्कल करुनी कोडी रचता मिळणारे सुख ना शाश्वत आहे वेळ म्हणून का शिणू अडली कोडी सोडविण्या जन्मदिवस वर्षातुन अपुला फक्त एकदा खरा खरा…

गझला लिहिते मी कवयित्री काय द्यायचे नाव मला गझलकार की गझलकारिणी प्रश्न सोडवुन पाव मला जरी तुला ना सुचते सुंदर मनाजोगते नाम अता सुजला सुफला जमिनीवरचे दे गझलांचे गाव मला मी तर साकी नाजुक कणखर चषक भराया उभी इथे प्राशुन त्यातिल पेय नशीले मोज दिलेले घाव मला सौदा केला ना काव्याचा ना माझ्या स्त्रीदेहाचा निश्चय…

मायावी चित्तातिल खळबळ कधी प्रसाविते काव्याला नेणिवेतली अबोध सळसळ कधी प्रसाविते काव्याला नेत्र पापण्या मिटती जेव्हा भावभावना कोंडाया मोत्यांसम अश्रूंची सळसळ कधी प्रसाविते काव्याला संधिकालचे रंग लोपता छायांनी मन आक्रमिता कातरसमयीची हर हळहळ कधी प्रसाविते काव्याला नकळत काटे करिता जखमा गुलाबवेड्या हृदयाला सुवासिक रक्ताची भळभळ कधी प्रसाविते काव्याला खोल गूढ मौनी डोहाला वळसा घालित जाणाऱ्या…

प्रभात होते निशा व्हावया रंगांतर केले प्रभातीस मी ब्यळग म्हणोनी भाषांतर केले बकुळीने निशिगंध प्राशुनी गंधांतर केले न्यूनगंड सोडून मनातिल गंडांतर केले देह सजविण्या सुडौल माझा वस्त्रे मी ल्याले नाटकातले पात्र बनाया वेषांतर केले भावभावना सुरभित कोमल शब्दांकित करुनी गुजगोष्टींचे फुलांत सुंदर रूपांतर केले वेगवेगळे स्वभाव कळण्या सृष्टी धरणीचे कधी जलातुन आकाशातुन देशांतर केले नजरशरांनी…

पूर्व दिशेला तांबड फुटता तप्त जाहले रक्तिम्यात त्या बुडून जाता रिक्त जाहले पहिल्या धारेच्या गझलेने तृप्त जाहले चवीचवीने तिला प्राशिता मुक्त जाहले पहाटवारे टपले होते बोल टिपाया चुंबून त्याला कषाय माझे गुप्त जाहले भावभावना सांडत होत्या पापण्यांतुनी शिस्त लावण्यासाठी त्यांना सक्त जाहले चोर लुटारू लुटण्या येता तुला ‘सुनेत्रा’ अवगुण उघडे गुण सारे मम सुप्त जाहले…