छळवादी रिपु पूर्ण जळूदे शुद्ध जलाने हृदय भरूदे मनात किंतू कुणाच्याच ना हीच अवस्था खरी टिकूदे माझ्याही अधरातुन झरझर तुझ्या गझलमाला बरसूदे चंचल हरिणी शांत रागिणी तिच्या उरी संगीत झरूदे तुडुंब विहिरी जोहड धरणे तळी जलाशय तृप्त असूदे गाठवलेले गोठवलेले मणी मोकळे घन वितळूदे मित्र मैत्रिणींसंगे निर्भर मुक्त ‘सुनेत्रा’ ला विहरूदे मात्रावृत्त(१६ मात्रा)

जमेल तेव्हा ये सवडीने गोष्ट ऐकण्या सुरस खरी रसिक जनांना मनभावन पण तुझ्यासाठी ती कुरस खरी नकोच तोरा मिरची पुढती तीच तिखट अन सरस खरी नकोस गर्जू ओठ फाकुनी नेत्रांमधुनी बरस खरी एक फूलही सुगंध भरले पुरे त्यांचिया साक्षीला हव्या कशाला भेटी वस्तू प्रेमासाठी तरस खरी नकोच स्पर्धा नको परीक्षा नजर भिडव नजरेला तू तुझ्या…

नजरेमध्ये प्रेम असूदे विषय कशाला वयात अन्तर अंतरात मग प्रणय कशाला भाव भावना भरून वाहे कुठे वास ना वसन लपेटू दहा दिशांचे प्रलय कशाला स्वभाव अपुला जपेल  ‘मी’ रे नको काळजी कधी उसळ अन उर्मट हो तू विनय कशाला मला न भीती अपघाताची अन मरणाची मीच यमाई तुझ्याकडुन मज अभय कशाला अचूक समयी समई विझते…