तरही गझल गझलेची पहिली ओळ कवी बिनधास्त बालाजी मुंडे यांची कुठे मनाला खोलायाची सोयच नाही आता म्हणेन कोणा भोला याची सोयच नाही आता इतुके त्यांनी जीव कोलले मनोरंजनासाठी विटीस सुद्धा कोलायाची सोयच नाही आता नंदीबैलासमान त्यांनी डोलविल्यावर माना सुरांवरीही डोलायाची सोयच नाही आता मीच कातडे सोलत जाता माझ्या कायेवरले पक्व केळही सोलायाची सोयच नाही आता…

खरा अर्थ ना चा मला सांग तू रे जसे होय हो ना तशी भांग तू रे लगा गाल गागाल गा गाल गा गा अशी चाल लावून दे बांग तू रे मना वाटते ते इथे मांडले मी जरी ना दिलेला कुणा थांग तू रे लिहाया पुसाया पुसूनी स्मराया कसे नित्य बघतोस पंचांग तू रे पहा पाच…

तुझ्या नि माझ्या दुःखामध्ये अंतर आहे पाण्याविन ही जमीन माझी बंजर आहे अंतरातल्या मम दुःखाला रंगरूप ना रंगरुपाहुन स्वभाव त्याचा सुंदर आहे दुःखाला मी करुन दिगंबर निर्भय झाले माझ्यासाठी हाच सुखाचा मंतर आहे कैक आयड्या करून वेड्या गझला लिहिल्या त्या गझलांचे गोठ्यामध्ये झुंबर आहे गोठ्यामधल्या जित्राबांचे शेण काढुनी सारवलेल्या जमिनीवरती लंगर आहे शेणकुटे मी रोज…

The gazal is kind of a prayer where the poetess expresses the desire to experience the divine presence of God in her heart as well as in the various phenomena observed in nature. In the first line of the gazal, the poetess says that she sees God in the temple. She asks a question, when will god…