नखशिखांत मी यशात न्हाले मज न भ्रांत मी यशात न्हाले गीत लिहितसे स्वतंत्रतेचे हृदय प्रांत मी यशात न्हाले उदकचंदनी नऊ रसांसह तिप्प शांत मी यशात न्हाले मेघ जलद वा बनून जलधर घन सुखांत मी यशात न्हाले रंगवून मम अलक सुनेत्रा गझलकान्त मी यशात न्हाले शब्दार्थ तिप्प – तृप्त सुखांत – सुखी शेवट अलक – अती…

भाग्य लिहाया भाळावरती कधी न येते सटवी बिटवी उडता उडता हेच सांगते टिवटिवणारी टिटवी बिटवी मकर संक्रमण सणास कोणी जित्राबांना हाकत येता किराण्यातले वाण लुटूनी अंधाराला पटवी बिटवी नको जीम अन नकोच डायट कामे करते मस्त जेवते रहाट ओढून पाणी भरते वजन बरोबर घटवी बिटवी फटाकडी ना बॉम्ब फटाका वाहन भारी तयात बसुनी मजेत सारी…

बॉम्ब लाट फिरत होती बोंब ठोक म्हणत होती घाम रक्त होत शाई नीर क्षीर झरत होती गूढ गोष्ट शोधताना वीर वाट मळत होती कर्णवीष वीटधारी ढेकळांस चिरत होती मधुघटात काव्य भरता चिंब चिंब भिजत होती लगावली – गाल/गाल/गाल/ गागा/

शुद्ध आत्म्यातून उमटे मंत्रशक्तीची कला साधना स्वर व्यंजनांची ईशभक्तीची कला शब्दविन्यासात दर्शन मातृकादेवी तुझे जीवनातिल सत्य आर्जव जीवमुक्तीची कला संयमाने मार्दवाचा धर्म रुजण्या अंतरी मम क्षमेने शिकविली मज क्रोधभुक्तीची कला काफिया नि रदीफ यांचे वेगळेपण जाणण्या वर्णमालेतिल तिरंगी गझल युक्तीची कला अंतरी जे प्रीत जपती लीलया तिज पेलती झोकुनी देती स्वतःला ती न सक्तीची कला