-
पर्णकंकणे – PARNKANKANE
पर्णकंकणांचे किणकिणने मला सांगते शिशिरामागुन वसंत येतो गडद पारव्या तलम धुक्यातुन डोलत झिंगत दवास प्राशुन वसंत येतो चिवचिव कलरव खग फांद्यांवर बोल बोलती दिन सोनेरी आले आले तेव्हा गरगर स्वतःभोवती लहरत थिरकत वाजवीत धुन वसंत येतो हलधर शेतामध्ये फिरुनी इच्छांसंगे बीज पेरता घाम सांडता दहिवर शिंपित मातीमधल्या भिजल्या रुजल्या कणकणातुन वसंत येतो बदल बदल काळाच्या…
-
स्वाध्याय – SWAADHYAAY
असे नित्य स्वाध्याय पंचेंद्रियांचा खेळ वचन मन काय पंचेंद्रियांचा दोन कान दो सुनेत्र शुद्ध भावना नको धरू तू पाय पंचेंद्रियांचा
-
देहबोली – DEH-BOLEE
निळा रंग आभाळाचा मनात जेव्हा उतरत जातो.. नयनांमधल्या निळ्या डोहात हळूहळू पसरत जातो पंख पसरून मुक्त पाखरे झेप घेतात नभात जेव्हा मन गाणे गात गात हिंदोळ्यावर झुलते तेव्हा हिंदोळ्यावर झुलता झुलता तरल होऊन शब्द काही नकळत अर्थ देऊन जाती देहबोलीला दिशात दाही डोळे बोलतात अधर विलगतात शब्दांमधला पकडून भाव तरल धुक्याच्या पडद्याआडून हाका मारतो अनाम…
-
डर – DAR
जीव स्वयंसे नाहि हरता ना डर लगता शरीर से वो नाता रखता ना डर लगता पुछताछ करनेको किसकी कुछ कुछ पाकर जब जब खुद वो खुदसे डरता ना डर लगता
-
चंचल बाला – CHANCHAL BAALAA
हौदात जलावर धरता साय कधी पाहून सुखाने हसते माय कधी ती चंचल बाला बनुनी खळखळता पाऊस उतरतो धरण्या पाय कधी
-
निर्मल – NIRMAL
मी लिहीत आहे मुक्तक गझला गाणी झुळझुळते गाते त्यातील निळसर पाणी पाण्यावर डुलते एक कागदी नाव गाठण्या स्वप्नीचे निर्मल सुंदर गाव
-
गोमटी – GOMATEE
एवढ्या गर्दीत होते एकटी जाहली जाणीव पण ती शेवटी ते मला म्हणतात ताई का बरे मी जरी आहे तयांहुन धाकटी जर रजा आहे हवी तर वाज रे मोकळे बरसून वेड्या घे सुटी सर्वजण म्हणतात मजला सावळी फक्त प्रियला वाटते मी गोरटी मी तुला सांगेन जे ते ऐक तू मी खरेतर गोरटी ना गोमटी