सुनेत्रा नकाते

हिंदी उर्दू ग़ज़लेमध्ये नुक्ता भारी मराठीतला शब्द स्वस्त मग सस्ता भारी गज्जल झाली गजल गज़ल अन गझल शेवटी या नावास्तव काढल्यात मी खस्ता भारी लगीनघाई खरीखुरी ही आली बाई गझलदालनी काढ भरजरी बस्ता भारी रम्य हवेली माझी आहे तिथे जातसे वळणावळणाचा गाणारा रस्ता भारी तिरंग्यातल्या रंगी बुडवुन इथे सुनेत्रा फिरव लेखणी सहज उमटण्या मक्ता भारी

ग्रास मुखातिल उदरी नेई निळसर हिरवा प्राण वायू रक्ताभिसरण सहज करितसे लाल तांबडा व्यान वायू विनय नम्रता सौजन्यादि भाव वाहता अंतरातले मस्तिष्काला शांत ठेवतो धवल निर्मल उदान वायू दृष्टी वाचा तनमन बुद्धी इंद्रियांसह तोल साधण्या देहामधल्या मळास ढकले कृष्ण श्यामल अपान वायू उदरामधले अन्न पचविण्या लोहाराचा जणू भाता अग्नी फुलवे नाभीमधला पीतवर्णी समान वायू भूमीवरती…

केल्यावर तुज सक्ती मीही बाकी केली चुक्ती मीही खूप पाहिली वाट म्हणाया हवीच मजला मुक्ती … मीही नवल वाटते दगडाचीही केली होती भक्ती मीही स्पर्धेमध्ये टिकण्यासाठी वाढविली मम शक्ती मीही नाव ‘सुनेत्रा’ सिद्ध कराया कधी करितसे युक्ती मीही

नशिबाची ना हुजरी मी रे;प्राक्तन बिक्तन गुलाम माझे .. म्हातारी ती गतकालातिल;आज तरुण ‘मी’ विराम,माझे … माजी बाला आजी तरुणी;भविष्यातली होते वृद्धा .. अवघ्या तरुणाईची आई;काळाला या सलाम माझे … बुद्धीजीवी ज्ञान वाटती;ज्ञानच लुटती ज्ञानासाठी .. कसणाऱ्यांच्या हाती बंदे!खणखणणारे छदाम माझे … त्रिलोकातली दौलत सारी…….हृदयी माझ्या भरून वाहे .. ब्रह्मांडातिल सुख शांतीमय;त्रिभुवनी पावन धाम माझे…