सुनेत्रा नकाते

वळण जरी नसे तरी हट्टाने वळणारच वळण्यातिल घेत मजा मजला मी छळणारच पोहचून आधी मी वाट तुझी बघणारच वाटेवर अडुन तुझ्या पुन्हा मधे बसणारच नीर भरत डबा भरत भाव सहज भरणारच मोजत ना मात्रा मी गुणगुणुनी लिहिणारच कला मला अवगत रे जगण्याची वळण्याची नियतीवर विसंबणे मजला ना रुचणारच काय कुठे बिघडलेय सारे जग मस्त मस्त…

काया शेजारी आत्म्याची कायेवरती रुसू नको मोक्षासाठी शरीर साधन काम सोडुनी बसू नको नको विसंबू दुसऱ्यावरती स्वतः स्वतःला घडवित जा रत्नत्रय झळकण्या अंतरी मिथ्यात्वाने फसू नको जगण्यावरती प्रेम करावे जगास मिथ्या म्हणू नये म्हणशिल जर का जगास मिथ्या जगती पुन्हा दिसू नको ओळखून शक्तीस आपुल्या जप तप कर्मे करत रहा चूक स्वतःची जया न कळते…

शौच म्हणा वा शुचिता मजला स्वच्छ राहूदे फक्त मला वक्रपणा जर ना सोडे मी शिक्षा व्हावी सक्त मला भरून प्याले ओतुन प्याले करण्यासाठी रिक्त मला अता व्हायचे भूमीसाठी कोसळणारा हस्त मला जरी भावते थट्टा तुजला धर्म शोध तू त्यात खरा मृदुता माझी माझ्यासंगे लागायाला शिस्त मला क्षमा माझिया लेखणीतली अविरत झरझर प्रेम झरे भिववित नाही…