मी आत्मसुंदरी आहे लढणार संगरी आहे निष्पाप माणसे माझी जपणार अंतरी आहे होतोय फायदा पुण्या हा न्याय भूवरी आहे आभाळ टेकले भूवर जिनदेव मंदिरी आहे मम् शस्त्र लेखणी भारी संदेश अक्षरी आहे चिखलात पत्रिका बुडली नक्षत्र अंबरी आहे आत्म्यास जाणता कोणी देवत्त्व कंकरी आहे गझल अक्षरगणवृत्त (मात्रा १४) लगावली – गागालगा/लगागागा/

गझल गझल गज़ल गजल मस्त काव्य जाहलेय चिंब धवल मस्त काव्य शब्दरूप कुंतलात कुरळ गाठ भिजत भिजत होय सरल मस्त काव्य रंगभोर श्रावणात जलद भरुन ठिबकतेय शुभ्र सजल मस्त काव्य काफिया रदीफ सारवान एक अजब गजब अमल नवल मस्त काव्य गच्च दाटली पहाट पावसात विहरतेय त्यात तरल मस्त काव्य गझल (मात्रा १८) लगावली – गालगाल/…

हाण चार थोबाडावर हाण मार थोबाडावर पाचवीस जो तू पुजला हाण जार थोबाडावर गुंफ मोगरा वासाचा हाण हार थोबाडावर रंग बदलु गिरगिट सरडे हाण ठार थोबाडावर लाव दीप नालीपाशी हाण बार थोबाडावर बेवड्यास पाजुन सरबत हाण सार थोबाडावर गात न्हात खाण्यासाठी हाण वार थोबाडावर खाज ज्यास सुटते राजस हाण खार थोबाडावर तेच षंढ छक्के आले…

बरसत्या धारांमधूनी नाद ऐकू येत आहे शांतरसमय सागरी लाटांमधूनी गाज ऐकत वात वाहे शांतरसमय चालली वारी पुढे ही रंगल्या भक्तांसवे या पंढरीला सोहळा भिजल्या मनांचा सावळा आषाढ पाहे शांतरसमय भावघन श्रद्धा म्हणोनी शब्दधन मी मुक्त सांडे लेखणीतुन बाग मग सारस्वतांची माझिया काव्यात नाहे शांतरसमय बांधुनी तालासुरांनी अक्षरे लय साधणारी गीत बनता बंदिशीतिल राग माझ्या अंतरी…

गढुळलेल्या दो नद्यांचे गोठले जल काव्य माझे वाहणारे जाहले जल कैक सुंदर भावनांचे अंबरी घन नाचता त्यातून बिजली सांडले जल ज्या अहंतेला स्वतःचे ना जरी भय त्या मदांवर मी खुषीने सोडले जल बंगला गाडी तुझी ती हाय क्षुल्लक त्याहुनी प्रिय आसवांचे वाटले जल आपला पाऊस असुनी वाटतो पर वाटुदे कोणास काही बोलले जल गझल अक्षरगणवृत्त…

पानजाळीतून पाहे, चंद्र तो आहे खराकी, बिंब पाण्यातिल खरे प्रश्न वेडे का पडावे, आजसुद्धा ते तसे तुज, शोध आता उत्तरे वेड वेडे लागले होते कुणाचे, पाहुनी डोळ्यात माझ्या, सांग रे मोकळे आभाळ होण्या, व्यक्त तू बरसून व्हावे, एवढे आहे पुरे वेड लावे वीज चपला, वादळांशी झुंजताना, फिरुन वेडे व्हावया ती विषारी वावटळ पण पांगल्यावर, वादळासह,…

वाटेवरले टाळत धोंडे वेल कपारीवरी जिजीविषेने वर वर चढते वेल कपारीवरी चढता चढता पुढे लागता संगमरवरी घाट जगण्यासाठी खाली उतरे वेल कपारीवरी वेल न म्हणते मी तर नाजुक कशी कळ्यांना जपू मूक कळ्यांचा भार वाहते वेल कपारीवरी प्रकाश माती हवेत राहुन पाणी शोषायास हवे तेवढे वळसे घेते वेल कपारीवरी ऋतू फुलांचा वसंत येता बहरून सळसळुनी…