विकृतीशी युद्ध करते श्रेणिकांची लेखणी मी संस्कृतीला मुक्त करते श्रेणिकांची लेखणी मी अन्नदात्री मायभूमी तृप्त होउन गावयाला जैनियांना मुग्ध करते श्रेणिकांची लेखणी मी ऐतिहासिक दस्तऐवज नेटवरती जतन करण्या गाळशाई शुद्ध करते श्रेणिकांची लेखणी मी ललित साहित्यात आणुन पारिभाषिक शास्त्रसंज्ञा गंड सारे लुप्त करते श्रेणिकांची लेखणी मी साठल्या पाण्यात जंतू वाढल्यावर ऊन्ह बनुनी दलदलीला शुष्क करते…

अपराजिता सिद्धायिका निष्कामचंडाली नवी बाणेश्वरी धनुरासनी भृकुटी परी पद्मावती वीवा विवी बाणेश्वरी छेडीत वीणा ग्रंथ घागर नीर भरली सांडते डोईवरी स्वर्गातुनी आली शिवा हृदयातुनी देते शिवी बाणेश्वरी चक्रेश्वरी गरुडावरी बिजलीपरी शंखास फुंके अंबरी लक्ष्यावरी ठेवून डोळा भेदते केंद्रा कवी बाणेश्वरी कोरावई कुसुमांडिनी रक्षावया सृष्टीस ज्वालामालिनी लंघून कक्षा झेलते भाळावरी जळता रवी बाणेश्वरी सल्लेखना घेता बला…

माझिया पिंडात जे जे तेच ब्रह्मांडात रे कांडले शब्दांस कारण निर्मिती कांडात रे तू सुपारी घेतली अन घाव घालुन फोडली गुण सुपारीचेच अवघे जाण या खांडात रे मुसळ ना केरात जाते मुसळ हे माझे उभे म्हण नको शब्दात पकडू घोळ थोतांडात रे मागते जिव्हा म्हणोनी मांस खाण्या माणसा मूक प्राण्या मारिशी तू जीव बघ सांडात…

मनातल्या मनात गा ऋतूंसवे भरात गा उनाड ऊन्ह कोवळे म्हणे फुलांस वात गा सुरेल गीत मोकळे सुसाट वारियात गा नभात वीज नाचता धुमार पावसात गा खुमारदार सावळ्या नशेत चिंब न्हात गा भरून प्रीत अंतरी टिपूर चांदण्यात गा जगून भरभरून घे मिळेल साथ हात गा बनून पाखरू निळे गुलाब ताटव्यात गा ललाल लाल लालला स्वरात भीज…

मस्त रोमिओगिरी जिवास भावली मौन अक्षरांस चांदण्यात भावली धन्यवाद देत लेखणी झरे फळे पावले तिची खऱ्या जगास भावली कारणाविना खुषी भरून वाहते प्राण बोलतोय गझल गाज भावली त्याग शब्द मोह सांगते मला कुणी त्यातली नशा निखारदार भावली फॉरवर्ड धाडणे बसून बास रे गोष्ट अंतरातली फुलास भावली गझल अक्षरगणवृत्त (मात्रा २०) लगावली – गाल गाल/ गाल…

चषकात टी नशीला बर्फाळ कोल्ड आहे तुज मद्य वाटले पण हा ताज गोल्ड आहे घे रेसिपी लिहूनी मी सांगते तशी तू थांबू नको जराही सय खूप ओल्ड आहे अक्षर टपोर झरते जणु माळ मोतियांची हातात झिंगलेला रेनॉल्ड बोल्ड आहे जालास फाडुनी ज्या ते ठिगळ लावताती जालावरी महा त्या अमुचाच होल्ड आहे जाऊ नको तिथे तू…

हात उगारून जरी घाम कुणी दाविला हास बरे गोड जसे दाम कुणी दाविला आम्रतळी गीत खुजे त्रस्त करी जेधवा उंच उभा वृक्ष नभी पाम कुणी दाविला भाळ शिरी नित्य कधी शूळ उठे तेधवा भरुन कुपी जर्द धमक बाम कुणी दाविला दाम तयां खूप मिळे कष्ट करोनीच रे दाम मिळायास परी काम कुणी दाविला द्वाड मुला…