फुका कधी ना वाढविते मी भाव माझिया भावाचा अर्थपूर्ण मम गझल उमलते होत काफिया भावाचा लयीत येती शब्द नाचरे रदीफ होण्या गझलेचा परिमल पसरव गझल फुलांतिल तूच वारिया भावाचा कर्माष्टक जाळून तपाने हिशेब चुकता करुन पुरा देवगुणांच्या टोळीमधला मुक्त डाकिया भावाचा आंतरजाली फिरता रमता कर्मास्रव झाल्यावरती अंतरातही जाळे विणतो सुबक कोळिया भावाचा देहमंदिरी आत्मा माझा…

मम आत्म्यावर माझी प्रीती स्वभाव माझा नेणिवेतले आठवण्या ना सराव माझा मनापासुनी जे जे शिकले आठवेल मज सुयोग्य समयी सहज व्हावया उठाव माझा दिशादिशातुन वादळ येता पार व्हावया मला कधीही नडला नाही विभाव माझा कुटी हवेली शेत बंगला याहुन जिवलग काया माझी या जन्मातिल पडाव माझा मी न मांडला मी न मोडला फक्त पाहिला तुझियासाठी…

हाताने कर मसाज चेंडू घरातले कामकाज चेंडू गुगलीवरती षट्कारास्तव उसळुन फळीवर गाज चेंडू मोजिन टप्पे झाकुन डोळे ठोकत फरशीस वाज चेंडू बिंब स्वतःचे स्वतःत बघण्या मला कशाची न लाज चेंडू कसे जगावे आनंदाने शिकव जगूनी रिवाज चेंडू लय मस्तीचा धरून ठेका मनापुढे पढ नमाज चेंड भोगरोग जर छळतो वृद्धां शोध तयावर इलाज चेंडू अनवट कोडे…

तरही गझल गझलेची पहिली ओळ कवी बिनधास्त बालाजी मुंडे यांची मतला माझा कुणा कधी ना पटतो दोस्ता मतला माझा माझ्यासाठी असतो दोस्ता आवडलेल्या ओळीवरती तरही लिहिते तुझा त्यातुनी विचार मजला कळतो दोस्ता असे लिहावे तसे लिहावे डोस प्राशुनी कधी न आत्मा त्रस्त तरीही विटतो दोस्ता शब्दांवर का असे कुणाची सांग मालकी नवोदितांना शब्दचोर तो म्हणतो…