रोज थापते रोजी रोटी मोजत बसते रोजी रोटी पडुन पालथी आगीवरती ओज फुलवते रोजी रोटी कशी द्यायची चुलीसमोरी पोज शिकवते रोजी रोटी नकटे चपटे असो मापटे नोज उडवते रोजी रोटी क्षुधा शमविण्या भुकेजल्यांची बोज उचलते रोजी रोटी

फुका कधी ना वाढविते मी भाव माझिया भावाचा अर्थपूर्ण मम गझल उमलते होत काफिया भावाचा लयीत येती शब्द नाचरे रदीफ होण्या गझलेचा परिमल पसरव गझल फुलांतिल तूच वारिया भावाचा कर्माष्टक जाळून तपाने हिशेब चुकता करुन पुरा देवगुणांच्या टोळीमधला मुक्त डाकिया भावाचा आंतरजाली फिरता रमता कर्मास्रव झाल्यावरती अंतरातही जाळे विणतो सुबक कोळिया भावाचा देहमंदिरी आत्मा माझा…

मम आत्म्यावर माझी प्रीती स्वभाव माझा नेणिवेतले आठवण्या ना सराव माझा मनापासुनी जे जे शिकले आठवेल मज सुयोग्य समयी सहज व्हावया उठाव माझा दिशादिशातुन वादळ येता पार व्हावया मला कधीही नडला नाही विभाव माझा कुटी हवेली शेत बंगला याहुन जिवलग काया माझी या जन्मातिल पडाव माझा मी न मांडला मी न मोडला फक्त पाहिला तुझियासाठी…