-
शेकोटी – SHEKOTI
खळाळणारा बघत रसमयी धवल सांडवा भाळू कशाला तरल धुक्याच्या मलमलीतून रंग पारवा माळू कशाला परवडणारी चैन सुगंधी दरवळणारी फुले वेलीवर शुभ्र कुंतली अत्तर दर्दी धूप ताटवा जाळू कशाला जीव लावण्या जीवांवरती कुत्रे मांजर पक्षी पारवे श्रावण बीवण अश्विन कार्तिक पर्व भादवा पाळू कशाला पहाटवारा पहाट चुंबन टोक गाठता जाणिव नेणीव तोच तोच तो गूळ फोडुनी…
-
भाकीत – BHAKIT
हातावरील रेषा रेखून राम गेला वेळेत वेळ अपुली पाळून काळ गेला जगणे सवंग होता करतात खेळ कर्मे परधर्म बघ भयावह सांगून कृष्ण गेला पंचांग तू स्वतःचे लिहिण्यास शीक मनुजा रद्दी विकून नोटा लाटून टोळ गेला लोण्यासमान जमिनी झरत्या झळा उन्हाच्या बहरात ग्रीष्म आला कढवून तूप गेला मम शब्द ढगफुटीसम तू झेलता सुनेत्रा भाकीत भेकडांचे उडवून…
-
विशुद्धी – VISHUDDHI
संकल्पाची जात असावी ठाम निश्चयी संकल्पाला वात असावी राम निश्चयी पुढच्या वर्षी करूच पुढचे आज आजचे संकल्पासह बात असावी दाम निश्चयी व्यवहाराने जगती जगता जीव जपाया संकल्पातच मात असावी साम निश्चयी भरून प्याला जसा सांडतो पुण्य तसे हे संकल्पा तुज कात असावी घाम निश्चयी कर्मनिर्जरा सहज सुनेत्रा अशी विशुद्धी संकल्पावर पात असावी नाम निश्चयी
-
पहार – PAHAAR
धुके कपोती हवा गुलाबी निहार आहे शिशिर ऋतू पण बनी शराबी बहार आहे दवाळ बागा उले फुले केवडा सुगंधी परिमल कैदी कळी शबाबी तिहार आहे किती जरी घन तुझी लबाडी कुटील कपटी तुज उडवाया हजरजबाबी प्रहार प्रहार आहे तडाग भूवर गडद निळे जल दलात मिटल्या.. सजीव स्वप्ने दिवाण काबी न हार आहे नवीन क्षुल्लक जिनागमातिल…
-
अगस्ती – AGASTEE
शेतकऱ्याला कष्टकऱ्याला पिळवुन घेशी, घडा भराया कर्मांचा शंभर वर्षे सरली भरली बघणाऱ्यांची, धडा लिहाया कर्मांचा परीट धोबी रजक अगस्ती नावे मिरवित, बडव बडवती रोज धुणे पिळुन सुकवती दोरीवरती ऊन हवेने, चुडा फुटाया कर्मांचा नागिण फिरते विहिरीवरती ये बाहेरी, वारुळ फोडुन सळसळुनी नागोबा होऊन डोल रे फणा उभारुन, खडा पडाया कर्मांचा चपळ लेखणी ज्वलंत प्रश्नांवरती लिहिते,…
-
अंगठा – ANGTHAA
अंगठा… हिरवी पाने पसाभर आत्महिताचा वसा वर शक्य झाल्यास सहज तू भ्रष्ट राज्य खालसा कर परत परत पाड नाणी रिक्त झालाय कसा तर गुंफुन सयी बकुळ फुले घाल गळा छानसा सर आयुष्याचं सोनं झालं जपत अंगठा ठसा धर
-
मध्यरात्री – MADHYARAATREE
आयुष्य तेच नाही हे ही खरेच आहे आहे तसेच काही हे ही खरेच आहे पंख्यास एक पाते कुरकूर ना तरीही वारा बळेच वाही हे ही खरेच आहे आवळु नको खिळ्याला ठोकून बसव त्याला त्याच्यात पेच नाही हे ही खरेच आहे अवसेस मध्यरात्री मजला धरा म्हणाली अंधार वेच राही हे ही खरेच आहे हातात येत नाही…