-
पूज्यपाद – PUJYAPAD
सत्पात्राला दान द्यावया पसा भरावा वेळोवेळीझऱ्याजवळच्या शेतामधला मळा कसावा वेळोवेळी काच मनाची नको तापवुस त्यापेक्षा ती नितळ राहण्याऐनक असुदे अथवा ऐना स्वच्छ करावा वेळोवेळी असो मंदिरी कचेरीतही झुंबर किणकिण हलता झुलताभगवंताच्या मोक्षपथाचा वसा जपावा वेळोवेळी मुनी दिगंबर उभे ठाकता पूज्यपाद ते स्मरुन अंतरीदर्शन घेता भाव भक्तीचा उचंबळावा वेळोवेळी नाव गाव पर्याय वेगळा असो आत्मिया.. अर्घ्य…
-
काय टाकू – KAY TAKU
हले काळीज स्पंदनी जशी वारियाने वातनिरांजनी स्नेहधार तेवतेय शांत शांतशांत कारुण्य रसात भिजलेली नेत्र ज्योतआई तुझ्या घरी माझा सूर पोचवितो वातजाई जुई चमेलीचा गंध येतो गुलाबासचिवचिव किलबिल पाखरांची शाळा खासये ग आई माझ्या घरी होउनीया गोड बाळकाय टाकू ओवाळून तुझ्यापुढे म्हणे काळ
-
पिको – PIKO
मम ध्यान णमो अरिहंतअंतरी वसो अरिहंत चैतन्य भक्ती विभोरनारना नमो अरिहंत गालगा यमाचा गातहृदयात ठसो अरिहंत मी म्हणे गझल माझीचजीवास जपो अरिहंत आत्मधर्म सत आधारसिद्धांस स्मरो अरिहंत मोजुनी रंग मापातगाळता कळों अरिहंत गा लगावली गागालसगुण झळझळो अरिहंत मज नाव हवे मक्त्यातडोळ्यात भरो अरिहंत रक्ष का म्हणू कोणाससिद्ध सो भजो अरिहंत घालून दहा टाक्यांससुकवून पिको अरिहंत…
-
परमेष्ठि – PARMESHTHI
व्हॉटसॅपचे डोके आणिक, फेसबुकची काठी..क्षमा मार्दवाची मम हाती, एक कलमी लाठी. धरा हवा अन जलधारा, दहा दिशा गातातदशलक्षण धर्माचे नाणे, खणखणतेय गाठी. आर्जव शुचिता सत्य संयमे,अहितकर त्यागाया..अकिंचन्य अन ब्रह्मचर्य ही,असूदे परिपाठी. क्षमावणीला पर्व समाप्ती,त्यागु शंका-शंका..धर्म अहिंसक मर्म जाणतो,वर्म बुद्धी नाठी.. फेसबुकची तोलाया विटी,व्हॉटसपचा दांडू..पर्यूषण पर्वातिल लोपी, पूज्य माझिया पाठी.. ईश्वर अल्ला सिद्ध जिनेश्वर,अणु रेणु परमाणुत..फिरे…
-
अंतरात आई – ANTARAAT AAEE
जाति : परिलिना अजूनही तुझी छबी अंतरात आई.. (धृ.पद) दूर कुठे जाहलीस तुला पाहते मी सांजवात लावुन तुजसवे बोलते मी सुगंध धूप दरवळे शोक दूर दूर पळे स्वप्न तुझे पूर्ण फळे अंगणात पुष्पांनी वाकली ग जाई .. दादांची सखी प्रिया होतीस तू माय नातवंडे तुला जणु दुधावरील साय वदन तुझे सुस्वरूप हास्य तुझे चंद्ररूप नेत्र…
-
नीर झरा ग नीर झरा – NEER ZARAA G NEER ZARAA
गगन चुंबण्या उभ्या खड्या तुझ्याच अधरांवरुन कड्या मस्त नाचतो घेत उड्या खळखळ वाजत भरे घड्या घालत भूवर पायघड्या नीर झरा ग नीर झरा… जळी तरूंचे सांगाडे बाजुस शिंदीची झाडे त्यावर मेघांचे वाडे वीज कडाडुन ते पाडे ढगातून कोणा धाडे नीर झऱ्यास नीर झऱ्यास … कधी करितसे शांत जला बिंब दावण्या गवतफुला उडवुन अंगावर पाणी तृणपात्यांना…
-
बोलले मी – BOLALE MEE
This verse is about expressing yourself. The poetess has made beautiful use of personification where she speaks with the breeze that flows around. Humans avoid expressing themselves as much as the breeze, lightning and other natural elements are willing to express themselves. When the sky gets choked up by clouds, the lightning comes to the…