कोषातल्या कळ्यांना पाऊस ओढ लावी पाऊस वेड लावी मौनातल्या गळ्यांना पाऊस ओढ लावी पाऊस वेड लावी गळतात छप्परे भिंतीस पोपडे पण सुविचार मांडणाऱ्या शाळेतल्या फळ्यांना पाऊस ओढ लावी पाऊस वेड लावी घेऊन कागदांचे गलबत जहाज होड्या येतात बालके मग ओढे झरे तळ्यांना पाऊस ओढ लावी पाऊस वेड लावी भेगाळल्या धरेला मातीस तापलेल्या शिम्पावया फुलांनी बागा…

ऐकेन आज काही पण बोलणार नाही शब्दांस काव्य भरल्या मी छाटणार नाही सांगून टाक हृदयी कुठले रहस्य दडले ऐन्यात त्यास लपुनी मी पाहणार नाही जाई जुई चमेली चाफा नि मोगऱ्याला टोचूनिया सुईने मी गुंफणार नाही झाकून नेत्र दोन्ही ऐकेन देहबोली डोळ्यात भावनांना मी शोधणार नाही आताच पावसाचे मज बंद पत्र आले उघडून त्यास सुद्धा मी…

मेघदूत श्याम श्वेत मूक मूक लोचनात गर्द दाट रान शेत मूक मूक लोचनात माय ओणवी जलास शिम्पतेय अंगणात कृष्णरंग पेरलेत मूक मूक लोचनात सान बालिका खुडे फुले मनात गात गात मुग्ध भावना सचेत मूक मूक लोचनात पौर्णिमेस नाचतेय लाट लाट सागरात शंख शिंपले नि रेत मूक मूक लोचनात ही हवा ढगाळ कुंद दावतेय आरशास कैक…