सत्वरी आगळे वृत्त दे भौ मला स्त्रग्विणीचा घडा घाट साकारला सांग घोळू किती यात वृत्ती पिशी तोडुनी जोडुनी तोल सांभाळला सावळी मूर्त मी लाजुनी जांभळी रंगुनी रंगली देह झंकारला गोष्ट माझी तुझी साद घाली जगा नाद वेडा खुळा जीव नादावला पंचप्राणातली प्रीत उधळेन मी पंच भूतांसवे येच नाचायला स्त्रग्विणी (अक्षरगणवॄत्त) लगावलीः गालगा गालगा गालगा गालगा…

स्वागतास सज्ज मी वीस पंधरा तुझ्या चांदण्यात नाहण्या कृष्ण अंबरा तुझ्या नीलवर्ण पाखरे गात गात चालली चुंबण्यास पापण्या गौर शंकरा तुझ्या सौरभात दाटली मुग्ध मौन प्रीत तू जाणते इथून मी शुभ्र अंतरा तुझ्या पारिजात वेचते सुंदरा झुकून ती कुंतलात झेलते कैक कंकरा तुझ्या मेघनेत गच्च सौदामिनी कडाडते साथ द्यावया नभा सत्य संगरा तुझ्या साधना करीत…

अंतरीच्या दीपज्योती पाहताना दर्पणी चेहऱ्याला का जपू मी चेहरा तर दर्शनी काय तुझिया आत आहे काय तव ओठांवरी चार बोटे बांधुनीया नाचवीशी तर्जनी प्रकृतीचे बोल जपण्या काल होते मौन मी बोलण्याची आज संधी वाटते मज पर्वणी भरजरी मन-अंबराचा गझलबाला काठ रे मोरपंखी पदर त्याचा रमवितो तुज सर्जनी अष्टद्रव्ये वाहुनी पाटावरी तू मोकळा भावसुमने ठेव थोडी…

सुंदरा सोनुलीला हवा घाल तू तीन पाती फिरूदे असा ताल तू नाचते डोलते बाहुली गोडुली घाल अंगावरी दोरवा शाल तू पाहतो तो तुझ्या लोचनी रोखुनी व्हायचे लीन अन लाजुनी लाल तू कोण मोठे कसे जाहले जाणते केवढा वाटला बावळा काल तू हात हे टोचरे बोचरे कापरे ओढिशी का उगा गोबरे गाल तू चीज आहेच तो…