न पिते न खाते का बाई हरवून जाते का बाई चरखा फिरवुनी सूत जमे तेंही न काते का बाई पाऊस येता शब्दांना विसरून गाते का बाई फसवून पळवे प्रीतीला फिरवून नाते का बाई फिरवीत बसते कलम नवे घासून पाते का बाई

जिनसूर्य तू जिनचंद्र तू जिनबिंब तू मम अंतरीच्या भावरंगी चिंब तू मी मोजते ना बीजपंक्ती अर्थदा आरक्तवर्णी फाकले डाळिंब तू उत्सर्पिणी अवसर्पिणी काळातल्या चंद्रार्क तनुवर सिद्धस्वरुपी टिंब तू नांदावया अंकांसवे स्वर अक्षरे काट्यांत मी जो नेसले तो लिंब तू दाटून अंतर गीत झरता भावना ग्रंथीत उरले बीजरूपी डिंब तू वाळून जाता शाकभाज्या माळवी घोळून तिखटी…

रूट कॉज काय खरे कळव बरे टाळशील तेच स्मरे कळव बरे चांदण्यात सत्य खिरे झरे उरे का भुजंग मौन वरे कळव बरे वावरात गच्च धुके गडद निळे अंतरात नाद भरे कळव बरे प्रश्न नेमका न कुणी पुसे मला पूस तोच तू मज रे कळव बरे ऐकण्यास तीच जुनी अलक पुन्हा कोण नित्य हट्ट धरे कळव…