-
वर्दी – VARDEE
अजून माझ्या निळ्या कपाटी वर्दी खाकी आहे करी कायदा घेण्याची मम इच्छा बाकी आहे वेग कशाला फुका वाढवू जाईन आरामात दो पायांची माझी गाडी चौदा चाकी आहे फिरविन लाठी वीजेसम मी कोसळण्या ढग हट्टी कातळ काळ्या दंडी माझ्या बिल्ला वाकी आहे अर्धा प्याला कसा भरू मी कधी न चिंता केली भरून प्याला देण्या जवळी प्रतिभा…
-
प्याली – PYAALEE
प्याले भरून प्याली ओठी धरून प्याली बिंबास कांचपात्री बघते झुकून प्याली न्हाऊन सप्तरंगी माझी तरूण प्याली लाखो जिने बिलोरी आली चढून प्याली गझलेत पेय उसळे फेसाळत्या नशेचे गाठूनिया तळाला आली तरून प्याली केले जरी रिकामे फटक्यात रांजणाला त्याला पुन्हा भराया अजुनी टिकून प्याली नसता कुणी पहाया मस्तीमधे स्वतःच्या नेत्रात दो शराबी जाते बुडून प्याली मातीत…
-
शेतकरी मन – SHETAKAREE MAN
शेतकरी मन प्रसन्न व्हाया लेझिम खेळावे शेरांनी भूमी देते गुरांस चारा तिजला वंदावे शेरांनी निर्भरतेने व्यक्त व्हावया काव्यफुलांचे मळे बहरण्या मुळापासुनी बदल हवा तर स्वतःस घडवावे शेरांनी चपखल बसण्या शब्द नेमके वृत्त असावे मम वृत्तासम वृत्ती निर्मल मम म्हणण्या मग मुळी न लाजावे शेरांनी गूढ कसे हे मज समजावे कळल्याविन मी कसे वळावे पुरे जाहला…
-
जुगलबंदी – JUGAL BANDEE
पाऊसधारा जश्या बरसती तसेच बरसावे शेरांनी वीज कडाडून मेघ गरजती तसेच गरजावे शेरांनी नीरक्षीराच्या घटाघटांतुन भूमीला अभिषेक कराया ढोल वाजवीत घननीळाच्या करांस पकडावे शेरांनी मनमयूराचा रंगपिसारा उलगडताना अर्थ भाव घन जाणीवेतील शब्दास्त्रांना लयीत परजावे शेरांनी अडगळ असूदे जुनी पुराणी ऊन द्यावया तिला श्रावणी नेणीवेतील जिने बिलोरी चढून उतरावे शेरांनी आभाळातून थेंब टपोरे जळात पडता तरंग…
-
निळी तिचाकी – NILEE TICHAKEE
खिडक्या दारांमधून येतो नाचत वारा घरात माझ्या ऊन कोवळे सोनसळीचे लहरत फिरते उरात माझ्या कधी कावळा कधी पारवा हक्काने अंगणात येतो पानांमध्ये लपून कोकिळ सूर मिळवितो सुरात माझ्या फुलका भाकर रोट चपाती दशमी पोळी खाऊ घालिन पीठ मळाया स्वच्छ दांडगी कट्ट्यावरती परात माझ्या निळी तिचाकी निळीच छत्री निळा सावळा घन ओथंबुन अजूनसुद्धा टिकून आहे आठवणींच्या…
-
बंधमुक्त – BANDH MUKT
प्रतिभेने मज माध्यम दिधले काव्य व्यक्त व्हावया अंतर म्हणते लिही लिही मन बंधमुक्त व्हावया प्रिय मज माध्यम काव्यच आहे अन्य माध्यमाहुनी भजते जपते शब्दाक्षर मी काव्यभक्त व्हावया काळोखाला उसवुन रगडुन घडीव पाट्यावरी गाळत बसते भाव गडद मी स्वच्छ रक्त व्हावया पहाट सुरभित शीतल शुभ्रा प्रसाद देण्या शुद्ध ओंजळीत मम दव सांडविते एकभुक्त व्हावया झरते पडते…
-
सोय – SOY
मौन जपे मी काव्यामध्ये जरी भासले तेव्हा कोणा मरगळल्यासारखी मॅड मला घनचक्कर म्हणता शब्दकळा गोठवीत गेले साकळल्यासारखी शब्दकळेला वा भावांना स्वतःच सुंदर कुरुप बनविता पाहुन अपुली सोय साधे सोपे नियम पाळण्या घडीत नाही नाही म्हणता घडीत म्हणता होय