-
शर्वरी – SHARVAREE
दाटता आभाळ काळे नाच नाचे शर्वरी घालुनी पायात वाळे नाच नाचे शर्वरी बोलणे टाळे अताशा व्यर्थ काथ्याकूट तो लावुनी ओठांस टाळे नाच नाचे शर्वरी उमटता सौदामिनीची सागरावर अक्षरे सागरी लाटांस चाळे नाच नाचे शर्वरी गडगडाटी युद्ध होता सावळ्या जलदांतले सोदण्याने नीर गाळे नाच नाचे शर्वरी तीन दगडांच्या चुलीवर पात्र भरले ठेवुनी वाळल्या काष्ठांस जाळे नाच…
-
कुळवाडीण – KUL VAADEEN
गझलेची या हडळ जाहली हझल वाचवायला मध्यरात्र होताच जाय ती रान कोळपायला आमटी भाकरी खाऊन पोरगं जाय साळंला मायंदाळ शिकलं मोठं झालं म्यागी पचवायला खारट कडवट पचवून हसतो सदासर्वदा तो पचलं नै वाटतं म्हणतं कोणी त्याला खिजवायला कुळवाडीण शेतात राबते खांब घराचा ती अंगण झाडुन लगबग जाते शेत भांगलायला फिरुन डोंगरी करवंदाच्या पाट्या भरुनभरून मैना…
-
जलतरंग – JAL TARANG
मुसळधार पावसात पांघरून गारवा वळचणीस थांबलाय चिंब चिंब पारवा गार गार घन टपोर नाचतेय अंगणी जाहला सुस्नात मुग्ध पारिजाति कारवां तरुतळी बकुळ फुले सुगंध मंद उधळिती त्यांस अंथरून दाट अंगणास सारवा सांजरंग मिसळलेत निर्झरात नाचऱ्या जलतरंग वाजवीत मरुत गाय मारवा मेघ बरस बरसतात मोतिरूप जोंधळे मौक्तिकांस त्या चुरून पाखरांस चारवा गझल – अक्षरगण वृत्त (मात्रा…
-
पावा – PAAVAA
सोनचाफा दरवळावा अंतरी नाद घंटेचा घुमावा अंतरी मृगजळासम गावसुद्धा मिथ्य ते वाहता ओढा भरावा अंतरी मिथ्य ती आहे कळावी वासना सत्य माझा भाव गावा अंतरी जाळतो वैशाख वणवा सागरा धार झरता चिंब व्हावा अंतरी शब्द ना कळले जरी मज सर्व ते अर्थ त्यांचा आकळावा अंतरी मूर्त मी बघण्यास जाई मंदिरी जिनसखा मजला दिसावा अंतरी मी…
-
यान – YAAN
दाटून मेघ आले वाटे मला लिहावे वळिवात चिंब झाले वाटे मला लिहावे क्षितिजावरी ढगांचे उतरून यान येता ढग बरसण्या निघाले वाटे मला लिहावे आसूड तो विजेचा वाजे ढगात काळ्या धारांत भय बुडाले वाटे मला लिहावे जणु मोगरा नभीचा तैश्या टपोर गारा झेलीत त्यांस न्हाले वाटे मला लिहावे जैश्या सचैल वेली तैशीच काव्यपुष्पे मी काव्यगंध प्याले…
-
मोदक – MODAK
मोदकांस दे आसन सुंदर कारण त्यातिल सारण सुंदर वर्तमान हा अतीव सुंदर भूतच होता कारण सुंदर ग्रंथ समीक्षा ललित कथांची उघडू त्यांचे बासन सुंदर माझे पुस्तक प्रसिद्ध जगती अक्षर अक्षर पावन सुंदर घर सजण्या मम रम्य भूतली वृक्षांचे संभारण सुंदर जागृत चेतन मन वैमानिक नेणिव दैवी साधन सुंदर गझल – मात्रावृत्त (मात्रा १६)
-
ध्वजा – DHVAJAA
ज्योतीने मी ज्योत लावली ज्योत तेवण्या जीवांची ज्योतीने या धरा उजळली प्रीत पेरण्या जीवांची डोळस अंधांना नयदृष्टी देण्यासाठी ज्योत मिटे काळोखाला टिकवुन ठेवे ठेव ठेवण्या जीवांची करी कुंचला शशिकिरणांचा हाती सृष्टीच्याच असे कैवल्याच्या भिजुन चांदणी कला रेखण्या जीवांची मुनीमनासम नीर वाहते नावेमध्ये शीड उभे रत्नत्रय प्राप्तीच्या मार्गी ध्वजा पेलण्या जीवांची ऐक सुनेत्रा दो नयनांचे दो…