-
रम्य झोपडी – RAMYA ZOPADI
मैत्री अपुली इतुकी सुंदर मित्र-मैत्रीणीनो मैत्रीचा ही रम्य झोपडी मित्र-मैत्रीणीनो बघा वाहते झुळझुळणारे सुगंध भरले वारे स्मरती सारे रम्य आपुले दिस सारे प्यारे मैत्रीसाठी ठेवीन माझा प्राण तराजूमध्ये एकी आणि विश्वासाचे नाते मैत्रीमध्ये नकाच परके म्हणू इथे कुणा हीच खरी मैत्री जात धर्म अन प्रांत देशही म्हणती मैत्री खरी जरी न भेटतो रोज रोज पण…
-
जादुई – Magical
मी जादुई कांडी आहे.. तीन रत्नयुत दांडी आहे… मम झेंड्याची शान तिरंगी .. हाती माझ्या फूल सुरंगी… शब्दांमध्ये मिठास माझ्या.. गाण्यामध्ये सुहास्य माझ्या… अंकांचा ना प्रभाव मजवर.. प्रभाव माझा रे अंकांवर… हा ना माझा इगो अहंपण.. हे तर आत्म्याचे कर्तेपण… सर्व अंक अन सर्व अक्षरे.. झुकून मज रे करिती मुजरे… उभी येथ मी दृढ श्रद्धेने..…
-
बकुळ – BAKUL
बकुळ माझी गोरी ग कधीच रुसत नाही ग सावळं सावळं होण्याला मातीमध्ये खेळे ग बकुळ माझी धीट ग चिखल तुडविते नीट ग माठ मडकी बनवाया चाक फिरविते गोल ग बकुळ माझी चिमुकली मृणाल सुंदर धिटुकली म्हणे गुलाबा “बोल रे, गाणे म्हणत डोल रे “
-
वारीच्या वाटेवरती – VARICHYA VATEVARATI
In this gazal, the poetess invites us on a pilgrimage i.e. vaari. She asks us to take the path of devotion and thereby, calm the wandering mind. In order to undertake the pilgrimage, you need to forget, at least for some time, your material wealth – the comfort of your mansions and palaces. Finally, the…
-
स्वधर्म – SWADHARM
In this verse, the poetess asks us to live up to our inner dharma. She says that motherhood is a woman’s true dharma. A mother overcomes great troubles and problems only for the sake of her children. The poetess says that one should live both the material as well as spiritual life with honesty and integrity. The…
-
सांजरम्य गझला – SANJ-RAMYA GAZALA
सांजरम्य गझला माझ्या पुन्हा पुन्हा वाच वाचण्यास मिटल्या नेत्रा उघड एकदाच पहा नीट बिंबा तुझिया लोचनात दोन सांडुदेत अश्रू होतो पापण्यांस जाच टाळशील भेटीगाठी किती काळ सांग खरेखुरे सांगायाला हवी काय लाच मधुर मधुर बोलायाला चांदण्यात न्हात अंबरात चंद्रालाही म्हणूयात नाच पावसास पाडायाला आतुरले मेघ गोष्ट नवी कोरी लिहिण्या ओंजळीत साच शब्द निळे लहरत येता…
-
पंचरत्न रुबाई – PANCH RATNA RUBAI
आषाढी धोंडा अधिकच मोठा वाटे शोधून स्वतःतिल उणे टोचण्या काटे पाडली जयांनी भिंत मनूची दगडी ते फेकुन देतीअंधरुढींची पगडी ही पहा रुबाई माझीही गाताना मात्रांची बाविस म्हणते मजला गाना मी गाता गाता लिहिते अन हसतेही जे निसटाया आतुर त्यांना धरतेही हा कोकिळ ताना अवेळीच का घेई गाण्यातिल अमृत कुणाकुणाला देई मज नकोच अमृत हवे घनातिल…