ये सई हाक मार पुन्हा एकदा अंगणातून धावत पळत येईन मग वह्या पुस्तके सांभाळून हवा भरू सायकलीत कोपऱ्यावरच्या दुकानात तुझी सायकल माझी सायकल निघेल केवढ्या तोऱ्यात चढ येता नको उतरणे पायडल मारू जोरात मागे टाकू टवाळ कंपू भरारणाऱ्या वाऱ्यात आलं कॉलेज चल उतर सायकल लावू स्टॅंडला बसून चार तासांना दांडी मारू प्रॅक्टिकलला बागेमधल्या झाडाखाली बसून…

काही गोष्टी कळत असतात पण वळणावर वळत नसतात सैरावैरा पळत असतात…. गोष्टी अशाच द्वाड असतात वाऱ्यासारख्या उनाड असतात. . मुसंडी मारून मनात घुसतात तुझ्या माझ्या… आठवणींना उचकटतात विस्कटतात चहूकडे भिरकावतात …. एक इकडे एक तिकडे एक वर एक खाली एक तिकडे कोपऱ्यात कोणी हळवी कोमात …. एक हसते एक रुसते कोणी चिडते धुमसत बसते कुणी…

सहज सहज तू लिहित रहावे तेच खरे मम मानस व्हावे तुझे न माझे असे नसावे ओंजळ भरुनी द्यावे घ्यावे नीतळ रेखिव मुक्तछंद तव जणु पानांवर ओघळते दव ओघळताना टिपते मी रवं मुक्तछंद वा गझलवृत्त ते पकडून त्याला शब्द खरडते शब्दांसंगे मी झुळझुळते कशास ओळी मोजुन लिहू मी भाव निरागस का लपवू मी शब्द जरी घाईत…