-
अप्पदिवो – APP-DIVO
अप्पदिवो मम अलख निरंजन नय दृष्टी सम अलख निरंजन कर्मफळे रसमय मिळवाया रत्नत्रय दीपक उजळाया व्यवहाराचा जम बसवाया मुक्तछ्न्द तम भ्रम पळवाया जीवाचा अभ्युदय व्हाया
-
विलय – VILAY
स्वर परिमल मम वेड लावतो ….. सहज वाहतो काव्यकलेतुन ….. अक्षर अक्षर वेचून मी मग….. एक गुंफते मोतीमाला…. स्वराक्षरातून नाद अंतरी उमटत जातो…. वलय वाढते…. विलय पावते काठावरती ….. तृणांकुरांवर…. दव बिंदूंसम…. ……
-
पूर्ण जीवन POORN JEEVAN
व्यवहारे जो जगे नये निश्चयाने त्याला मुक्ती वरे निश्चयाने सतमार्गाने जगावया पूर्ण जीवन आत्महिता मी जपे निश्चयाने
-
हसूत पसरट अथवा तिरके – HASOOT PASARAT ATHVAA TIRAKE
हसूत पसरट अथवा तिरके आम्ही स्वतःशी वा कोठेही घेऊ काळजी स्वतः स्वतःची .. वा जगताची कशास चिंता मग जगताची सार मिळो वा सांबाराचे मारू भुरके हसूत पसरट अथवा तिरके उपदेशाचे किती फवारे तुमचे तुम्हा लखलाभ होऊदे सतत हसावे अन हसवावे कुणी न उरले आता परके हसूत पसरट अथवा तिरके एकांतीही हसून घ्यावे पोट भरावे ..…
-
माझे मुली – MAAZE MULEE
हवेसारखो अवतीभवती सदैव माझ्या असतेस तू… दूर कुठे इथेच घरभर रंग उधळित असतेस तू… मुक्तछंद झऱ्यासारखी खळाळत वाहत रहा … तुझा आनंद जाशील तिथे मुक्त मुक्त उधळत राहा .. … माझे मुली सांग तुला काय देऊ… माझ्याकडून … आज भेट… तूच दिलास तुझ्या रुपात.. अनमोल ठेवा भेट… तुझा जन्म तुझा आहे .. तुझ्यासाठी जगत रहा…
-
फापटपसारा – FAAPAT PASARAA
कवीच्या जाण्याचे दुःख .. कवी नावाच्या संवेदनशील हृदयाला होतच असते… कारण… त्याच संवेदनशीलतेने… त्यानेही टिपलेली असतात … हळुवार मनाची स्पंदने…….. कधी हाताच्या बोटांची थरथर… कधी पूर्ण अंगावर अचानक उठलेले शहारे …. बोलत असतात…. त्याच्याच भाषेतून…. ती भाषा…. कुठल्याही पुस्तकात वाचून शिकता येत नाही…. त्या भाषेला व्याकरण नसतं … फक्त भाव असतो…. ते अनुभवत कवीचं हृदय…
-
अधिक अधिक – ADHIK ADHIK
जन्म हवा पुन्हा पुन्हा इहलोकी याया …. गात्रांतुन कडकडती वीज खेळवाया सैराटी वाऱ्यातुन धूळ येय गाया …. जन्म हवा पुन्हा पुन्हा इहलोकी याया …. मातीने माखुनिया देहगंध जाया अंगांगी जलदांतिल धार नाचवाया… जन्म हवा पुन्हा पुन्हा इहलोकी याया … कुष्णधवल मेघांची ऐसपैस छाया तप्त लिप्त भूमीवर पांघरून घ्याया… जन्म हवा पुन्हा पुन्हा इहलोकी याया ….…