-
कुरल सृष्टी – KURAL SRUSHTEE
रंगली मेंदीत भिजुनी गार हिरवी गझल सृष्टी बिल्वरी सोन्यात झळके ताम्र तांबुस धवल सृष्टी लेखणीने मी खणे ती अक्षरांची खाण आहे हरघडी लयलूट करण्या वर्णमाला नवल सृष्टी वाट वळणाची जरी ही पावलांना साथ देते जिनस्तुतीमय काव्य तिरुवल्लूवरांची कुरल सृष्टी गच्च आभाळी कडाडत वीज भेदे जलद भारी कोसळे पाऊस धो धो प्राशुनी जल सजल सृष्टी नीर…
-
सबूत – SABOOT
कता .. पथ्य पाळता कळते तथ्य जिवा तथ्य जाणता गळते मिथ्य जिवा सत्य प्रकटता असत्य गायब रे धर्म अहिंसा पालन पथ्य जिवा गझल… पित्तासाठी मात्रा आहे सूतशेखर स्मशानातले पळवून लावे भूत शेखर जिनालयाच्या गाभाऱ्यातिल मूर्त शेखर नाभीराज अन मरुदेवीचा पूत शेखर मोक्षा गेला कैलासावर मुनि दिगंबर निर्वाणाचा जणू भासतो दूत शेखर कधी न अडके कुंडलीत…
-
संगनमत – SANGANMAT
जाण डाव आडनाव गाव कोणते खरे गूढ त्या शिवालयात बाव कोणते खरे संगनमत संगणक न प्रीत शब्द जोडते बेल पर्ण रंग भोर ताव कोणते खरे दगड गुंड पावसात झिंग चिंब शेंदरी वाळती उन्हात पिंड भाव कोणते खरे रे स अर्थ काय रे रुमाल बीज मंत्र हा पुरुष स्त्री कुणी असोत राव कोणते खरे प्रश्न उत्तरातले…
-
पुण्य – PUNYA
अहंला झुकावेच लागे अती हाव भरण्या सुपाऱ्या फटाके फुटोनी नवा गाव भरण्या मना अंधश्रद्धा किती प्रिय तरीही मला ना तयांना कुटायास बत्ते खली भाव भरण्या कशाला करू आत्महत्या असे जैन मी हो जिवांनी जगावे पुन्हा वाटते घाव भरण्या खरी संपदा पुण्य माझे अपत्त्ये गुणांची खुशीने लिहावे नि गावे पुन्हा ताव भरण्या लगागा लिहू पाचवेळा उगाळून…
-
कोवळे – KOVALE
गझलेत हेच सोवळे म्हणे जून ना नवे कोवळे म्हणे फेकून तंत्र खोडून मंत्र जाहले हेच ओवळे म्हणे कोंदणी कशाला पाचु हिरे गुंफेन मोति पोवळे म्हणे शेरात गोडवा पीळ भरू बोटात घालु हो वळे म्हणे झटका देण्या सुनेत्रा उभी फटक्यात झायलो वळे म्हणे
-
अभिजात – ABIJAAT
काढ्यात औषधाला सुद्धा कषाय नाही घर सारवू कशाने गोठ्यात गाय नाही भोके जरी खिशाला पॅंटी जुन्याच भारी सदऱ्यास कोण येथे बांधीत टाय नाही टाटा अजून टिकुनी गावी मिठामधेही खुर्चीत कैद मंत्री पळण्यास पाय नाही गाठीस पुण्य भावा अन पातळास ठिगळे गावात गझल कट्टा पण वायफाय नाही अभिजात मायबोली असुनी तुझी सुनेत्रा तुझिया मराठमोळ्या गझलेस न्याय…
-
खस्ता – KHASTAA
शांत मी खाऊन ठेचा लालची खपवून ठेचा भामट्या त्या ज्योतिषांच्या कुंडल्या काढून ठेचा वाळवूनी जर्द मिरच्या देठ पण मोडून ठेचा ठेच पायांनाच लागे दगड ते शोधून ठेचा पोळले तिखटात तळवे घोटुनी वाटून ठेचा फिरुन वरवंटा गळाला ठेचतो लोळून ठेचा काढल्या खस्ता सुनेत्रा खावया पुरवून ठेचा