-
शांत रस – SHAANT RAS
मौन ते बोलते जे सले टाळते भावना प्रकटते जादुई गाव ते गझल दल उमलते वाजती चाळ ते चांदणे गाळते रंगले वर्ण ते काफिया माळते गाल गा गाजते शांत रस पाजते
-
दीप दीप – DEEP DEEP
दीप दीप लक्ष दीप तेवतात शांत दीप चंद्र शुक्र गगन दीप देह चैत्य आत्म दीप अंतरात लाव दीप गझल वात भाव दीप मम सुनेत्र दोन दीप
-
खाक्या – KHAKYAA
मौन काव्या कळे सख्य माझे तुझे मौन अधरी भले सख्य माझे तुझे नित्य सौख्यात मी रोज तैसाच तू मौन उघडे दळे सख्य माझे तुझे दावता पोलिसी कडक खाक्या तुझा मौन किंचित हले सख्य माझे तुझे मस्त माझ्यात मी मूक होते सखे मौन सखये तळे सख्य माझे तुझे शोध कोठे सखी गुप्त झाल्या सख्या मौन मुक्ताफळे…
-
कारण – KAARAN
कारण चपखल रुतते आहे कारण त्याचे सलते आहे शब्द चोरटे गाली हसता कारण नकळत फिरते आहे चोरांच्या उलट्या बोंबांनी कारण तिळतिळ तुटते आहे फुलवायल वा असो पैठणी कारण वरवर चढते आहे पुफ्फ सुगंधी दरवळणारे कारण सौरभ झरते आहे मधमाशीसम बछड्यांसाठी कारण कारण लढते आहे घुम्या वेदना घुमत राहती कारण पुरुनी उरते आहे भरून पिंडी आनंदाश्रू…
-
पैठणी – PAITHANI
हलकी फुलकी नवी पैठणी स्वाभिमान जागवी पैठणी किणकिण मंजुळ नाजुक घंटा सोळाकारण हवी पैठणी रत्नत्रय धन जिनानुयायी कूळ मिरविते कवी पैठणी गवळण गरगर करात फिरवत मंथन करते रवी पैठणी मोरपिशी इरकली वहीवर कुसुमांकित माधवी पैठणी कवयित्री क्षत्राणी नारी मृदुल पात पालवी पैठणी पहाटवाऱ्याने सळसळते भिजते सुकते दवी पैठणी
-
किमयागार – KIMAYA-GAAR
करमत नाही मम जीवाला घराशिवाय मैत्र जवळचे खरे कुणाशी स्वतःशिवाय भरती आली अन ओहोटी पाठोपाठ सागर तीरी अगणित मासे गळाशिवाय तडफडणाऱ्या मासोळ्यांचा खच रेतिवर तप्त वालुकी जगतिल कैश्या जळाशिवाय उभ्या आडव्या रेषा रेखुन तर्जनीने खेळ रंगतो मृदुल मृदेवर पटाशिवाय हृदय जिनालय शुद्ध भाव मम किमयागार पूजन करण्या चरण कुणाचे जिनाशिवाय
-
सूळ SOOL
डोळ्यात धूळ गेली ढवळून मूळ गेली धुंडून कोपऱ्यांना पाहून कूळ गेली डोक्यात स्वच्छतेचे घेऊन खूळ गेली उतरून मस्तकी मम उठवून शूळ गेली झालीच गझल भारी घालून रूळ गेली रक्ता चटावलेला मोडून सूळ गेली तोंडात साठलेली टाकून चूळ गेली