चिंधी संधी….. (दोन मुक्तके) मला हवी तर मिळेल मजला संधी बिंधी कशास बांधू जखमेवरती चिंधी बिंधी रक्त सांडुदे म्हणून करते कानाडोळा तुला वाटते तशी न मी रे अंधी बिंधी … इच्छा आहे जगावयाची म्हणून मी या जगती आहे मरेन केव्हातरी पुढे मी तुजसाठी पण संधी आहे मरावयाची असली चिंधी संधी मजला नकोच आहे इच्छेविन मज मारायाची…

अक्षर बीजांमधुनी उमटता मंत्र हृदय मंदिरी हवे कशाला कर्मकांड अन तंत्र हृदय मंदिरी जरी मोजुनी मात्रा लगक्रम यंत्री भरला तरी विशुद्ध भावांविन ना चाले यंत्र हृदय मंदिरी

पायाने जे उडवे पाणी त्या यंत्राला पदावर्त म्हणती अटीविना जे प्रेम करू वा कर्म करू ते विनाशर्त म्हणती दामाविन जी वाटसरूंना जल पाजे ती खरी पाणपोई भुकेजल्यांचे उदर प्रसादे तृप्त करे त्या सदावर्त म्हणती

आयुष्याची माती केली तूच स्वतः कबूल कर ही खुल्या मनाने चूक अता गच्च ढेकळे घट्ट जाहली वाळुनी ग कुणी फोडली फिरवुन नांगर जाण अता

तापुनी आक्रन्दतेना फक्त सोसे तप्त लाव्हा मूक माती मृत्तिका मूर्ती क्षमेची फाटते पण धरत नाही डूक माती का क्षमेची नाटकेही चाललेली माणसांची या धरेवर ती निसर्गा बांधलेली माणसासम ना करे हो चूक माती